Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń

Hartowanie, nawęglanie oraz cyjanowanie to procesy obróbcze, które w wielu zastosowaniach metalowych mają swoje uzasadnienie, lecz nie są właściwe dla poprawy plastyczności blachy niskowęglowej przeznaczonej do głębokiego tłoczenia. Hartowanie polega na szybkim chłodzeniu stali po jej nagrzaniu, co zwiększa twardość, ale jednocześnie znacznie obniża plastyczność. To podejście jest zatem sprzeczne z wymaganiami dla materiałów, które muszą być formowalne. Nawęglanie to proces, w którym węgiel jest wprowadzany do powierzchni stali, co może zwiększać twardość tylko w wybranym obszarze, ale nie wpływa na ogólne właściwości plastyczne blachy. W przypadku cyjanowania, który polega na wprowadzeniu węgla i azotu do powierzchni, również obserwujemy wzrost twardości, co w efekcie może czynić materiał bardziej kruchym. Działania te mogą prowadzić do błędnych wniosków, że są to odpowiednie metody dla poprawy plastyczności, podczas gdy w rzeczywistości mogą one negatywnie wpływać na zdolności formowania materiału. W praktyce, dla uzyskania odpowiednich właściwości blachy niskowęglowej, kluczowe jest zastosowanie przesycania, które pozwala na optymalizację zarówno wytrzymałości, jak i plastyczności, co jest niezbędne w aplikacjach przemysłowych.