Nawęglanie to proces obróbki cieplnej, który polega na wzbogaceniu powierzchni stali w węgiel, co znacząco zwiększa jej twardość oraz odporność na ścieranie. Dzięki temu, elementy narażone na intensywne zużycie, takie jak zębatki, narzędzia skrawające czy elementy maszyn, mogą funkcjonować dłużej i skuteczniej. Proces nawęglania odbywa się w temperaturze od 850 do 1000 °C, a następnie następuje hartowanie, co zapewnia odpowiednią mikrostrukturę materiału. Przykładem zastosowania nawęglania jest przemysł motoryzacyjny, gdzie wały korbowe oraz koła zębate są często nawęglane. Standardy branżowe, takie jak ISO 683-17, określają wymagania dla stali nawęglanej, co podkreśla znaczenie tego procesu w produkcji wyrobów o wysokiej trwałości i efektywności.
Odpuszczanie to proces, który polega na powolnym chłodzeniu stali po hartowaniu, który ma na celu zmniejszenie naprężeń wewnętrznych, ale nie zwiększa twardości powierzchni. W przypadku części narażonych na ścieranie, takie podejście w zasadzie nie przynosi korzyści, gdyż nie poprawia ich właściwości użytkowych. Starzenie, z kolei, jest procesem związanym z przejrzystością i stabilnością mikrostrukturalną materiałów, ale nie jest to metoda, która wzmacnia powierzchnię elementów narażonych na intensywne ścieranie. Platerowanie to technika, która polega na nałożeniu cienkiej warstwy materiału na powierzchnię innego, jednak skuteczność platerowania w kontekście odporności na ścieranie jest ograniczona, ponieważ cienka warstwa może łatwo ulegać uszkodzeniu. W praktyce, te opcje mogą prowadzić do mylnych wniosków, gdyż są stosowane w innych kontekstach i nie są odpowiednie dla części wymagających dużej twardości powierzchni. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć specyfikę procesu nawęglania i jego znaczenie w kontekście materiałów inżynieryjnych, co pozwala na podejmowanie właściwych decyzji w zakresie obróbki materiałów.