Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń
Zawód: Technik mechanik
Kolejność technologiczna zabiegów oraz operacji obróbczych otworu w tulei, w której umieszczone jest łożysko, powinna przedstawiać się następująco:
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź nawiercanie, wiercenie, powiercanie, wytaczanie wykańczające jest prawidłowa, ponieważ przedstawia sekwencję operacji, które są standardowo stosowane w procesie obróbki otworów pod łożyska. Na początku, nawiercanie jest kluczowym etapem, który polega na wytworzeniu początkowego otworu w materiale, co stanowi bazę dla dalszych operacji. Następnie, wiercenie zwiększa średnicę otworu, co pozwala na uzyskanie wymaganych parametrów geometrycznych. Po tym etapie, powiercanie służy do precyzyjnego dopasowania średnicy oraz poprawy jakości powierzchni otworu. W końcu, wytaczanie wykańczające ma na celu uzyskanie ostatecznych tolerancji wymiarowych oraz gładkości powierzchni, co jest szczególnie istotne w przypadku komponentów narażonych na duże obciążenia, jak łożyska. Stosowanie tej kolejności operacji zapewnia nie tylko osiągnięcie właściwych wymiarów, ale również minimalizuje ryzyko powstawania defektów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży inżynieryjnej.
Wybór odpowiedzi, w którym pojawia się toczenie walcowe, toczenie czołowe i szlifowanie, jest nieprawidłowy, ponieważ procesy te nie są standardowo wykorzystywane w obróbce otworów pod łożyska. Toczenie walcowe i toczenie czołowe to techniki obróbcze, które są stosowane głównie do formowania zewnętrznych powierzchni cylindrycznych i czołowych, a nie do obróbki wewnętrznych otworów. Szlifowanie, choć może być użyteczne do poprawy jakości powierzchni, nie jest pierwszym krokiem w obróbce otworów. Odpowiedzi, które obejmują frezowanie czołowe i nakiełkowanie, również są niewłaściwe, gdyż nie odpowiadają one sekwencji operacji wymaganych do utworzenia otworów pod łożyska. Frezowanie czołowe jest techniką obróbcza do obróbki powierzchni płaskich, a nakiełkowanie jest techniką, która służy do wytwarzania gwintów w materiałach, a nie do nawiercania czy wiercenia otworów. Zastosowanie tych technik zamiast właściwych operacji może prowadzić do nieprawidłowych wymiarów, niskiej jakości wykończenia oraz zwiększonego ryzyka uszkodzenia materiału. W obróbce otworów pod łożyska kluczowe jest stosowanie sekwencji operacji, które zapewniają zarówno dokładność, jak i jakość wykonania, co jest zgodne z normami branżowymi.