Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń

Stopniowe hartowanie, choć może wydawać się sensowne, nie jest odpowiednią metodą dla krzywek sterujących, które wymagają twardości i odporności na ścieranie. W tym procesie materiał jest powoli schładzany po nagrzaniu, co może prowadzić do powstania niepożądanych mikrostruktur, takich jak perlity czy ferryty, które obniżają twardość i wytrzymałość. Izotermiczne hartowanie, z kolei, polega na podgrzewaniu materiału do wyższej temperatury, a następnie na jego wolnym schładzaniu w konkretnych warunkach, co również nie jest optymalne dla elementów narażonych na intensywne zużycie. Zwykłe hartowanie, które obejmuje nagrzewanie i następnie szybkie chłodzenie, może być stosowane w niektórych przypadkach, ale nie zapewnia dokładnej kontroli nad głębokością twardnienia, co jest kluczowe w przypadku krzywek. Takie podejścia mogą prowadzić do mylnych wniosków, że dowolna metoda hartowania jest wystarczająca dla tego typu komponentów. W rzeczywistości, wybór metody hartowania powinien być dostosowany do specyficznych wymagań mechanicznych danego elementu, co ilustruje znaczenie zrozumienia różnic między poszczególnymi technikami hartowania.