Kwalifikacja: MEC.09 - Organizacja i nadzorowanie procesów produkcji maszyn i urządzeń

Wybór żeliwa, staliwo i mosiądzu jako materiałów do produkcji ślimacznic w przekładniach ślimakowych jest błędny z kilku powodów. Żeliwo, mimo iż jest materiałem o wysokiej twardości, ma niską odporność na ścieranie i nie zapewnia odpowiednich właściwości smarnych, co prowadzi do szybszego zużycia elementów w warunkach dużych prędkości poślizgu. Przekładnie ślimakowe wymagają materiałów, które dobrze znoszą kontakt w warunkach dużego tarcia, a żeliwo nie spełnia tych wymagań. Staliwo, z drugiej strony, jest materiałem o znacznej wytrzymałości, jednak nie sprawdza się w aplikacjach, gdzie kluczowe są właściwości tribologiczne, ponieważ może prowadzić do szybkiego zużycia ślimacznic pod wpływem tarcia. Mosiądz, chociaż ma lepsze właściwości smarne niż żeliwo i staliwo, nie dorównuje brązowi w kontekście wytrzymałości na ścieranie i stabilności w trudnych warunkach pracy. W praktyce, wybór materiałów w konstrukcji przekładni ślimakowych powinien opierać się na analizie właściwości tribologicznych, które są kluczowe dla ich efektywności i trwałości. Błędy w doborze materiałów mogą prowadzić do awarii systemów oraz zwiększenia kosztów eksploatacyjnych, co jest niepożądane w każdej aplikacji przemysłowej.