Wskaż technologiczną kolejność zabiegów przy wykonywaniu otworu prostego przelotowego (|)10H7 w elemencie stalowym.
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór odpowiedzi „Wiercenie, rozwiercanie zgrubne i wykańczające” jako sekwencji technologicznej do wykonania otworu prostego przelotowego 10H7 w elemencie stalowym jest zasadny z perspektywy technologii obróbczej. Wiercenie jest pierwszym działaniem mającym na celu uzyskanie wstępnego otworu, który następnie wymaga rozwiercenia. Rozwiercanie zgrubne polega na usunięciu większej ilości materiału, co przygotowuje otwór do późniejszych procesów. Wykańczanie, które następuje po rozwierceniu zgrubnym, ma na celu osiągnięcie wymaganej dokładności oraz jakości powierzchni. Otwór o tolerancji H7 wymaga precyzyjnego wymiarowania, co jest możliwe dzięki zastosowaniu tej sekwencji procesów. W praktyce, jeśli chcemy uzyskać otwór o określonej tolerancji, zaleca się stosowanie narzędzi o odpowiednich parametrach i prędkościach obróbczych, aby uniknąć nadmiernego zużycia narzędzi oraz zapewnić trwałość. Taki proces jest zgodny z normami ISO oraz dobrą praktyką w branży obróbczej.
W analizowanych odpowiedziach znajdują się różne podejścia do wykonania otworu prostego przelotowego, jednak każde z nich nie uwzględnia optymalnej sekwencji technologicznej. Nawiercanie, które pojawia się w niektórych odpowiedziach, nie jest standardową praktyką przy wytwarzaniu otworów o tolerancji H7, ponieważ nie wskazuje na zastosowanie odpowiednich narzędzi i parametrów obróbczych. Wiercenie, jako proces wstępny, jest konieczne do uzyskania pożądanej średnicy, ale rozwiercanie nie może być traktowane jako osobny etap, bez odniesienia do wykańczania. W kontekście obróbki otworów, rozwiercanie zgrubne i wykańczające są ze sobą ściśle powiązane i powinny być realizowane w bezpośredniej sekwencji w celu osiągnięcia wymaganej dokładności. Ponadto, pominięcie pogłębiania w kontekście wykonania otworu przelotowego o takiej tolerancji, może prowadzić do błędnych wyników, ponieważ pogłębianie ma na celu dalsze dostosowanie średnicy oraz jakości powierzchni. Wskazuje to na typowe błędy myślowe związane z niepełnym zrozumieniem procesów obróbczych oraz ich wzajemnych zależności, co w praktyce może prowadzić do nieprawidłowości oraz obniżenia jakości wykonanej pracy.