Klejenie na zimno to technika, która umożliwia trwałe połączenie metalu z tworzywem sztucznym poprzez zastosowanie specjalnych klejów, które w temperaturze pokojowej formują mocny związek chemiczny pomiędzy tymi materiałami. Dzięki swojej elastyczności i zdolności do wypełniania mikroskopijnych szczelin, kleje te są idealne do zastosowań, gdzie różne materiały muszą być połączone w sposób, który nie tylko zapewnia wytrzymałość, ale również odporny na różne warunki atmosferyczne. W praktyce, klejenie na zimno znajduje zastosowanie w wielu branżach, takich jak motoryzacja, elektronika czy budownictwo, gdzie często występuje potrzeba łączenia elementów metalowych z plastikowymi. Przykładem może być produkcja obudów urządzeń elektronicznych, gdzie połączenia muszą być estetyczne, ale i odporne na wibracje oraz zmiany temperatury. Zgodnie z normami ISO 4590 i ISO 10444, kleje powinny być dobierane na podstawie analizy materiałów, warunków użytkowania oraz wymagań wytrzymałościowych, co zapewnia niespotykaną trwałość oraz jakość połączeń.
W kontekście łączenia metalu z tworzywem sztucznym należy zauważyć, że spawanie łukowe, które polega na użyciu łuku elektrycznego do stopienia materiałów, jest techniką zarezerwowaną głównie dla metali. Ta metoda nie sprawdzi się w przypadku tworzyw sztucznych, które mogą ulegać deformacji lub zniszczeniu w wysokich temperaturach. Zgrzewanie iskrowe także nie jest odpowiednie, ponieważ ta technika wykorzystuje wyładowania elektryczne do łączenia materiałów, co ogranicza jej zastosowanie do metali, a dodatkowo wymaga specyficznych warunków, które nie są zgodne z właściwościami tworzyw sztucznych. Lutowanie twarde, z drugiej strony, polega na łączeniu metali poprzez topnienie stopu lutowniczego, co także nie jest praktyczne w przypadku połączeń z tworzywem sztucznym. Częstym błędem myślowym jest zakładanie, że metody łączenia oparte na cieple mogą być stosowane na wszystkich typach materiałów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy materiał ma swoje specyficzne właściwości, które determinują odpowiednią metodę łączenia. Przede wszystkim, techniki łączenia muszą być dostosowane do rodzaju materiałów i ich właściwości fizycznych, aby zapewnić trwałość oraz efektywność połączenia.