Żeliwo ciągliwe, znane także jako żeliwo sferoidalne, jest uzyskiwane z żeliwa białego poprzez proces grafityzacji. Proces ten polega na wyżarzaniu żeliwa białego w odpowiednich warunkach temperaturowych w celu przekształcenia węgla w formę grafitu, co znacząco wpływa na właściwości mechaniczne materiału. Dzięki grafityzacji, struktura wewnętrzna żeliwa ulega przekształceniu, a węgiel, który wcześniej był obecny w formie cementytu, staje się grafitem, co zwiększa plastyczność i ciągliwość żeliwa. Żeliwo ciągliwe znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle, zwłaszcza w produkcji części maszyn, elementów budowlanych oraz w automotive, gdzie wymagana jest wysoka odporność na zmęczenie oraz udary mechaniczne. Przykłady zastosowań obejmują wały, koła zębate oraz osie, gdzie doskonała kombinacja wytrzymałości i elastyczności jest kluczowa. Proces grafityzacji jest standardem w produkcji materiałów inżynieryjnych, co zapewnia ich wysoką jakość i trwałość w eksploatacji.
Każda z innych odpowiedzi, choć związana z różnymi procesami termicznymi, nie odnosi się bezpośrednio do metody produkcji żeliwa ciągliwego. Normalizacja to proces, który ma na celu poprawę właściwości mechanicznych materiałów przez ich podgrzewanie do temperatury powyżej punktu rekryształyzacji, a następnie chłodzenie w powietrzu. Choć może poprawić ogólną wytrzymałość materiału, nie prowadzi do przekształcania struktury węgla w formę grafitu, co jest kluczowym aspektem w produkcji żeliwa ciągliwego. Odprężanie, z drugiej strony, polega na ogrzewaniu materiału w celu redukcji naprężeń wewnętrznych, co również nie jest wystarczające do przekształcenia żeliwa białego w żeliwo ciągliwe. Ujednolicanie to proces, który może obejmować różne metody, mające na celu standaryzację materiału, jednak również nie dotyczy konkretnego przekształcenia strukturalnego. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych wniosków wynikają z niepełnego zrozumienia procesów metalurgicznych oraz ich wpływu na strukturę i właściwości materiałów. W kontekście inżynierii materiałowej, kluczowe jest zrozumienie, że prawidłowe przekształcenie żeliwa białego w żeliwo ciągliwe wymaga konkretnego procesu grafityzacji, a nie ogólnych lub nieodpowiednich metod obróbczych.