Aby obliczyć liczbę rozsiewaczy potrzebnych do nawożenia pola o powierzchni 210 ha, należy wziąć pod uwagę kilka kluczowych parametrów. Efektywna wydajność jednego rozsiewacza wynosi 7 ha/h, a czas pracy jednego dnia to 10 godzin. Mnożąc wydajność przez czas pracy, otrzymujemy całkowitą powierzchnię, którą jeden rozsiewacz może obsiać w ciągu dnia: 7 ha/h * 10 h = 70 ha. Następnie, aby określić, ile rozsiewaczy potrzebujemy do obsiania 210 ha, dzielimy całkowitą powierzchnię przez powierzchnię, jaką może obsiać jeden rozsiewacz: 210 ha / 70 ha = 3. Przy uwzględnieniu współczynnika wykorzystania wydajności praktycznej, równym 0,75, musimy skorygować nasze wcześniejsze obliczenia. Ponieważ rzeczywista wydajność jednego rozsiewacza wynosi: 70 ha * 0,75 = 52,5 ha/dzień, zatem do obsiania 210 ha potrzeba: 210 ha / 52,5 ha ≈ 4, czyli potrzebujemy czterech rozsiewaczy. W praktyce, uwzględnienie współczynnika wydajności jest kluczowe dla planowania efektywnego nawożenia, co pozwala na optymalizację kosztów i czasu pracy maszyn.
Wybór niewłaściwej liczby rozsiewaczy może wynikać z kilku błędnych założeń dotyczących wydajności oraz czasu pracy. Przykładowo, nie uwzględnienie współczynnika wykorzystania wydajności praktycznej prowadzi do przeszacowania liczby koniecznych rozsiewaczy, co jest częstym błędem w analizach agronomicznych. Wydajność efektywna 7 ha/h jest tylko teoretycznym maksymum, które w praktyce nie jest osiągane z powodu różnorodnych czynników, takich jak uwarunkowania glebowe, warunki atmosferyczne oraz techniczne ograniczenia maszyn. Ponadto, czas pracy maszyn w ciągu dnia w dużej mierze zależy od warunków w polu i organizacji pracy. Obliczając liczbę rozsiewaczy, nie można także zignorować aspektu efektywności, który wprowadza dodatkowe wymagania co do organizacji i zarządzania pracą. Przykładowo, w przypadku wyboru dwóch rozsiewaczy, nie tylko nie udałoby się obrobić całego pola w wymaganym czasie, ale również zwiększyłoby to ryzyko przestojów i nieefektywności, co wiąże się z niepotrzebnymi kosztami. Dlatego kluczowe jest uwzględnienie wszystkich zmiennych w procesie planowania nawożenia, co pozwoli na optymalne wykorzystanie zasobów i zminimalizowanie potencjalnych problemów w praktyce.