Metoda TIG (Tungsten Inert Gas) to technika spawania, w której wykorzystuje się elektrodę wolframową, a osłona gazowa pochodzi z argonu. Wolfram charakteryzuje się wysoką temperaturą topnienia, co pozwala na uzyskanie stabilnego łuku elektrycznego, niezbędnego do spawania metali. Proces ten jest niezwykle precyzyjny i doskonały dla spawania cienkowarstwowego, co czyni go idealnym do zastosowania w branżach takich jak lotnictwo, motoryzacja czy medycyna, gdzie wymagana jest wysoka jakość i wytrzymałość spoin. Przykładem może być spawanie elementów konstrukcyjnych w lekkich pojazdach lub komponentów silników, gdzie każdy detal ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa oraz wydajności. Metoda TIG umożliwia również spawanie różnych materiałów, takich jak stal nierdzewna, aluminium czy tytan, co sprawia, że jest niezwykle wszechstronna. Dobre praktyki w tej metodzie obejmują odpowiednie przygotowanie powierzchni spawanych elementów oraz właściwe ustawienie parametrów spawania, co wpływa na jakość i trwałość spoiny.
W metodzie TIG kluczowym elementem jest użycie elektrod wolframowych, co odróżnia ją od innych technik spawalniczych. Odpowiedź wskazująca na strumień elektronów odnosi się do spawania elektronowego, które działa na zupełnie innej zasadzie, gdzie wiązka elektronów jest kierowana na spawany materiał w próżni, co nie ma zastosowania w metodzie TIG. Ponadto, spawanie elektrodą topliwą w osłonie dwutlenku węgla odnosi się do metody MAG (Metal Active Gas), która również różni się zasadniczo od TIG, gdyż wykorzystuje elektrodę, która topnieje podczas procesu spawania. Łuk plazmowy to inna forma spawania, która stosuje plazmę do generowania wysokiej temperatury, ale również nie jest tożsama z metodą TIG. Wiele osób myli te metody ze względu na ich podobieństwa w użyciu gazu ochronnego, jednak różnice w zastosowaniu elektrod i mechanizmach spawania są kluczowe dla zrozumienia, która technika jest odpowiednia w danym kontekście. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do błędnych wniosków i wyborów technologicznych, co może skutkować problemami z jakością spoin oraz efektywnością produkcji.