Kwalifikacja: ELM.03 - Montaż, uruchamianie i konserwacja urządzeń i systemów mechatronicznych

Epoksyt, teflon, polistyren oraz żeliwo białe reprezentują różne materiały, które mogą być używane w różnych kontekstach inżynieryjnych, lecz nie wszystkie z nich są optymalne w produkcji łożysk ślizgowych. Epoksyt to materiał kompozytowy, który charakteryzuje się wysoką wytrzymałością mechaniczną oraz odpornością na chemikalia, ale nie ma właściwości samosmarujących, co jest kluczowe dla łożysk, które wymagają minimalizacji tarcia i zwiększonej trwałości. Polistyren, z drugiej strony, jest materiałem o niskiej wytrzymałości mechanicznej i wysokiej podatności na działanie wysokich temperatur, co czyni go nieodpowiednim w zastosowaniach wymagających dużej odporności. Żeliwo białe, chociaż jest materiałem o dobrej trwałości, nie nadaje się na łożyska ślizgowe, ze względu na swoją sztywność i dużą masę, które mogą prowadzić do zwiększenia oporów tarcia. Często błędem jest utożsamianie materiałów z wysoką wytrzymałością z ich zastosowaniem w łożyskach; w rzeczywistości kluczowe znaczenie mają także ich właściwości tribologiczne, które w przypadku niektórych z wymienionych materiałów są niewystarczające. Zrozumienie różnic w zastosowaniach tych materiałów i ich właściwości jest kluczowe w procesie projektowania komponentów mechanicznych.