Cienka przerywana linia odgrywa kluczową rolę w rysunku technicznym, szczególnie w kontekście oznaczania niewidocznych krawędzi i zarysów przedmiotów. Tego rodzaju linia jest standardem przyjętym w większości dyscyplin inżynieryjnych i architektonicznych, ponieważ jej lekkość oraz przerywana forma sprawiają, że nie przeszkadza w odczytywaniu kluczowych detali rysunku. Użycie cienkiej przerywanej linii pozwala na jasną wizualizację elementów, które są zasłonięte innymi częściami modelu, co jest niezbędne dla pełnego zrozumienia konstrukcji. Przykładowo, w projektach architektonicznych, takie linie mogą wskazywać na okna lub drzwi, które są ukryte za innymi ścianami. Ponadto, stosowanie tych standardów zwiększa komunikację pomiędzy projektantami a wykonawcami, eliminując potencjalne nieporozumienia. Zgodnie z normami ISO 128 oraz ANSI Y14.2, użycie cienkiej przerywanej linii jest wymagane i doceniane w profesjonalnych dokumentacjach.
Wybór grubych linii, zarówno ciągłych, jak i przerywanych, nie jest zgodny z zasadami rysunku technicznego. Gruba linia ciągła jest używana do zaznaczania krawędzi widocznych oraz konturów obiektów, co sprawia, że nie nadaje się do oznaczania niewidocznych elementów. Użytkownik mogący pomylić te dwa typy linii może wprowadzić do swoich rysunków chaos i nieczytelność. Z kolei gruba linia przerywana, mimo że może sugerować różnicę między elementami, nie spełnia standardów dla oznaczania niewidocznych zarysów. Wprowadza to niepotrzebne zamieszanie, ponieważ grubość może sugerować większe znaczenie tych elementów, co jest mylące. Cienka ciągła linia, podobnie jak gruba, służy do wskazywania widocznych krawędzi, co sprawia, że jest to kolejny niewłaściwy wybór. W kontekście rysunku technicznego, kluczowe jest przestrzeganie ustalonych konwencji, które ułatwiają zrozumienie dokumentacji. Ignorowanie tych zasad prowadzi do typowych błędów myślowych, takich jak dezinformacja czy zafałszowanie wizji projektowanej konstrukcji. Dlatego ważne jest, aby stosować się do uznanych standardów rysunkowych, które są fundamentem dla wszelkich działań inżynieryjnych oraz architektonicznych, zapewniając spójność i precyzję w komunikacji między wszystkimi zainteresowanymi stronami.