Wybór odpowiedzi B jest poprawny, ponieważ dokładnie odwzorowuje logikę programu sterownika PLC. W kroku 1 sygnał wyjścia Q2 jest ustawiony na wysoki poziom przez 1 sekundę, co oznacza, że sygnał będzie aktywny w tym czasie. W kroku 2, mimo że wyjście Q1 jest ustawiane na wysoki poziom przez 2 sekundy, nie wpływa to na Q2, które pozostaje w stanie wysokim tylko przez 1 sekundę. W kroku 3 następuje resetowanie wyjścia Q2, co skutkuje przejściem sygnału na niski poziom. Wykres B odzwierciedla ten przebieg, pokazując, że po 1 sekundzie Q2 wraca do stanu niskiego. Taki sposób modelowania sygnałów jest zgodny z dobrymi praktykami programowania w systemach automatyki, gdzie jasne definiowanie stanów i ich czasów jest kluczowe dla prawidłowego działania systemu. Przykładem zastosowania tej logiki może być sterowanie procesami przemysłowymi, gdzie precyzyjne zarządzanie sygnałami wyjściowymi jest niezbędne dla skuteczności operacji.
Wybór odpowiedzi A, C lub D prowadzi do błędnych wniosków, które mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia zasad działania programów PLC oraz ich sygnałów wyjściowych. Odpowiedzi te często bazują na założeniu, że sygnały wyjściowe są utrzymywane na wysokim poziomie przez czas niezgodny z logiką zaprogramowaną w sterowniku. Na przykład, odpowiedź A mogłaby sugerować, że Q2 pozostaje w stanie wysokim przez dłuższy czas, co nie jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem sygnału. Zrozumienie mechanizmów działania opóźnień i resetów w programach PLC jest kluczowe, ponieważ nieprawidłowe interpretowanie tych elementów prowadzi do błędnych reakcji systemu. Użytkownicy mogą również popełniać typowy błąd myślowy, zakładając, że wszystkie sygnały wyjściowe muszą reagować na zmiany w innych sygnałach w sposób ciągły, co nie zawsze jest prawdą. W rzeczywistości, w programowaniu PLC sygnały mogą być niezależne od siebie, a ich zmiany są ściśle regulowane przez zaprogramowane kroki, co jest niezwykle ważne w kontekście automatyzacji przemysłowej. Dobrą praktyką jest zawsze dokładne przetestowanie logiki programu na symulatorze, zanim zostanie on zastosowany w rzeczywistym systemie, aby zminimalizować ryzyko błędów.
