Zgadza się, dwa kroki w SFC muszą być rozdzielone tranzycją. W kontekście programowania sterowników PLC, kroki (ang. steps) reprezentują stany, a tranzycje (ang. transitions) są warunkami, które muszą być spełnione, aby przejść z jednego stanu do drugiego. To podejście jest zgodne z zasadami strukturalnego programowania oraz standardami IEC 61131-3, które definiują sposób tworzenia programów w PLC. Przykładem zastosowania tej zasady może być proces automatyzacji linii produkcyjnej, gdzie kroki mogą reprezentować konkretne stany maszyny, takie jak 'Uruchomienie', 'Praca', czy 'Zatrzymanie'. Tranzycje mogą definiować warunki, takie jak 'zakończenie cyklu produkcyjnego' lub 'awaria maszyny', które muszą wystąpić, aby system mógł przejść do innego kroku. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla poprawnego projektowania i implementacji systemów automatyki, co zwiększa niezawodność i efektywność operacyjną.
Twierdzenie, że dwa kroki mogą być bezpośrednio ze sobą połączone, jest sprzeczne z fundamentalnymi zasadami programowania w SFC. Zgodnie z tym modelem, każdy krok musi być połączony z tranzycją, która definiuje warunki przejścia do kolejnego kroku. Bez tranzycji, nie byłoby jasne, jakie warunki muszą być spełnione, aby przejść z jednego kroku do drugiego, co prowadzi do niejednoznaczności i potencjalnych błędów w działaniu programu. Przykładowo, jeśli programista pominie tranzycję między krokami, może to skutkować sytuacją, w której maszyna nie wie, kiedy powinna przejść do nowego stanu, co może prowadzić do awarii lub nieprawidłowego działania systemu. Ponadto, praktyki branżowe oraz standardy IEC 61131-3 wyraźnie wskazują na konieczność stosowania tranzycji jako kluczowego elementu w projektowaniu diagramów SFC. Ignorowanie tego aspektu może również prowadzić do pomyłek w logice programowania, co w efekcie zagraża bezpieczeństwu i efektywności procesów automatyzacyjnych. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że tranzycje nie są jedynie opcjonalnym elementem, ale fundamentalnym składnikiem struktury SFC, zapewniającym spójność i przejrzystość w projektowaniu systemów sterowania.