Kwalifikacja: TWO.07 - Pełnienie wachty morskiej i portowej

Większość osób widząc różne kotwice na rysunku, często kieruje się bardziej ich masywnością lub ilością ramion, a nie specyficznymi cechami konstrukcyjnymi. To prowadzi do błędnych skojarzeń. Na przykład, kotwica typu Hall czy Danforth, które pojawiają się na niektórych ilustracjach, są używane na współczesnych statkach, ale nie mają charakterystycznej poprzecznicy, tak jak kotwica admiralicji. Kotwica admiralicji od razu rzuca się w oczy przez swój prosty trzon, zakończony poprzecznym prętem – ten element jest kluczowy, bo zapewnia stabilizację na dnie i odpowiednie wbicie się ramion w podłoże. Tymczasem kotwica z wieloma hakami (często zwana kotwicą czteroramienną lub grapnelem, znana raczej z łodzi rybackich lub jako narzędzie do podnoszenia przedmiotów z dna) nie spełnia typowych norm dla kotwic przeznaczonych do dużych jednostek morskich. Z kolei mocno rozbudowane, skorupowe konstrukcje to już raczej specjalistyczne kotwice do określonych rodzajów dna. Z moich obserwacji wynika, że mylenie kotwicy admiralicji z innymi typami to częsty błąd wynikający z niewystarczającej znajomości historii marynarki i zasad jej stosowania. W praktyce, standardy IMO czy STCW jednoznacznie opisują, jak powinny wyglądać klasyczne kotwice i w jakich przypadkach się je stosuje. Warto więc dobrze zapamiętać te cechy, bo w branży morskiej dbałość o szczegóły potrafi naprawdę zaimponować i ułatwić pracę na pokładzie.