Tutaj mamy klasyczny przykład fragmentu spisu świateł. W praktyce żeglugowej taki spis to jedno z podstawowych narzędzi nawigatora, szczególnie podczas pływania w pobliżu wybrzeży czy wejść portowych. Opis zawiera przede wszystkim: unikalny numer światła (D2208), dokładne współrzędne geograficzne, charakterystykę światła (tu: Fl R 4s – czyli światło błyskowe czerwone co 4 sekundy), a także opis wyglądu konstrukcji (białą wieża z czerwonymi pasami), wysokość oraz dodatkowe uwagi pomocne w identyfikacji tego obiektu nawigacyjnego. Spisy świateł wydawane są przez narodowe urzędy hydrograficzne (np. polski BHMW albo brytyjski UKHO) i są regularnie aktualizowane – to ważne, bo zmieniają się zarówno parametry świateł, jak i ich rozmieszczenie. W moim doświadczeniu, korzystanie z takiego spisu pozwala w nocy albo w trudnych warunkach szybko rozpoznać dane światło i potwierdzić swoją pozycję na mapie. Wielu początkujących nawigatorów lekceważy te publikacje, a to właśnie one często ratują przed poważnym błędem na trasie. Warto zawsze mieć najnowszą wersję pod ręką i czytać ją nie tylko w awaryjnych sytuacjach, ale też na co dzień, żeby nabrać wprawy w interpretowaniu opisów. Takie dane są zgodne z międzynarodowymi standardami IALA oraz SOLAS i są nieodzowne dla bezpieczeństwa żeglugi.
Fragment przedstawiony na rysunku bywa czasem mylony z innymi wydawnictwami nawigacyjnymi, ale zawiera kilka kluczowych elementów, które odróżniają go od na przykład katalogów map, spisów sygnałów radiowych czy locji. Spis sygnałów radiowych to dokumentacja skupiająca się na częstotliwościach, identyfikatorach oraz lokalizacjach nadajników radiowych i systemów łączności – przydatna głównie przy nawigacji elektronicznej, ale nie podaje szczegółowych opisów świateł ani ich parametrów świecenia. Locja morska natomiast to szczegółowe opisy akwenu, obejmujące informacje o portach, niebezpieczeństwach, lokalnych warunkach meteorologicznych, prądach, głębokościach itp. – locje podają ogólne dane o środkach nawigacyjnych, ale nie zawierają szczegółowych tabel z charakterystykami świateł jak w pokazanym przykładzie. Katalog map to z kolei wykaz dostępnych map morskich, ich zasięgów oraz numerów porządkowych – nie zawiera ani opisów świateł, ani ich pozycji czy charakterystyk. Bardzo często osoby uczące się mylą te publikacje przez podobieństwo nazw lub układów graficznych, ale warto pamiętać, że spis świateł to narzędzie ściśle wyspecjalizowane i zawiera właśnie takie szczegółowe parametry, jak okres świecenia, kolor, wysokość, opis budowli czy precyzyjne współrzędne geograficzne. Praktyka pokazuje, że błędne korzystanie z powyższych publikacji może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji nawigacyjnych, dlatego tak ważne jest, by nauczyć się je rozróżniać i kojarzyć odpowiednie informacje z właściwym źródłem.