Kwalifikacja: TWO.07 - Pełnienie wachty morskiej i portowej

Podczas analizy zagadnienia cumowania statku w porcie nietrudno zauważyć, że błędne przypisanie nazw do poszczególnych lin wynika najczęściej z nieznajomości ich funkcji lub mylenia kierunków działania. Cumy to liny, które zawsze pracują niemal prostopadle do nabrzeża i ich głównym zadaniem jest trzymanie jednostki blisko kei – to one przyjmują największe obciążenia przy wpływie i odpływie. Tymczasem szpringi prowadzi się wzdłuż statku, przód-tył lub tył-przód, by uniemożliwić przesuwanie się wzdłużne jednostki względem nabrzeża. Bardzo częstym błędem jest utożsamianie szpringów z cumami tylko dlatego, że również są zaczepione o nabrzeże, lecz to zupełnie inne zastosowanie. Bresty natomiast ustawia się poprzecznie do osi symetrii statku i ich zadaniem jest stabilizacja boczna, szczególnie przy bocznych podmuchach wiatru – one wspomagają cumy w utrzymaniu pozycji przy kei. Przypisywanie niepoprawnych nazw do tych lin wprowadza zamieszanie nie tylko wśród załogi, ale i podczas manewrów w porcie, gdzie czasem liczy się każda sekunda i każdy komunikat musi być zrozumiały. W praktyce obserwuję, że osoby mające trudności z rozróżnieniem tych pojęć zwykle kierują się intuicją lub wyglądem liny, zamiast funkcją – a to prowadzi do nieprawidłowego rozłożenia sił na cumach i niepełnego zabezpieczenia statku. Zgodnie z fachową literaturą branżową i wytycznymi portowymi, prawidłowa identyfikacja i zastosowanie cum, szpringów i brestów są kluczowe dla bezpieczeństwa i skuteczności manewrów. Dobre praktyki wymagają nie tylko znajomości nazw, ale i pełnego zrozumienia, jak te liny współdziałają, by utrzymać jednostkę we właściwej pozycji nawet podczas trudnych warunków pogodowych czy dużego ruchu na akwenie. Błędy w tej dziedzinie to nie tylko kwestia teorii, ale realne zagrożenie – dlatego tak ważne jest wyćwiczenie poprawnego rozpoznawania i stosowania wszystkich podstawowych lin cumowniczych.