Kwalifikacja: TWO.07 - Pełnienie wachty morskiej i portowej

W przypadku napotkania znaku kardynalnego na mapie, takiego jak na załączonym fragmencie, kluczowe znaczenie ma prawidłowa interpretacja jego położenia względem niebezpieczeństwa. Częstym błędem jest założenie, że można kontynuować żeglugę bez zmiany kursu, jeśli nic nie widać na horyzoncie. Niestety, to myślenie ignoruje fakt, że znaki te zawsze wskazują na obecność zagrożenia podwodnego po jednej ze stron. Zatrzymanie statku w pobliżu takiego znaku również nie stanowi zalecanej praktyki, bo celem żeglugi jest bezpieczne ominięcie przeszkód, a nie unikanie ich „na ślepo” przez zatrzymywanie jednostki. Równie niepoprawne jest omijanie znaku od południa – wynika to z typowego nieporozumienia, gdzie użytkownik może opierać się na intuicji, a nie na rzeczywistej wiedzy. System IALA precyzyjnie określa, że znak południowy omija się od strony północnej – tylko wtedy mamy gwarancję, że wody będą głębokie i wolne od przeszkód. Takie podejście jest zakorzenione w materiałach szkoleniowych i potwierdzone praktyką wielu kapitanów. W mojej opinii, pośpiech lub brak skupienia prowadzi do pomylenia stron i stąd pojawiają się takie błędne odpowiedzi. Ogólną zasadą jest zawsze dokładne studiowanie mapy i znaków, a nie poleganie na schematach, które nie sprawdzają się w praktyce, szczególnie w trudnych warunkach nawigacyjnych. Każdy znak kardynalny to jasna, konkretna wskazówka, a jej zignorowanie może skutkować poważnymi konsekwencjami dla jednostki i załogi.