Syzygijny rodzaj pływu to taki, który występuje w okolicach pełni lub nowiu Księżyca, kiedy Słońce, Ziemia i Księżyc są ustawione w jednej linii. Wtedy różnice między poziomem wody podczas przypływu i odpływu są największe w ciągu całego cyklu pływowego. Patrząc na Tide Tables, dla Dunkierki 1 marca widać, że różnica pomiędzy wysoką (6,0 m o 00:47 oraz 6,2 m o 13:11) a niską wodą (0,2 m o 07:51 oraz 0,5 m o 20:10) jest bardzo duża – sięga powyżej 5 metrów, co wyraźnie wskazuje na pływ syzygijny (springs). To idealnie pokrywa się z teorią – największe zakresy pływów są właśnie podczas syzygii. W praktyce, kiedy planuje się wejście do portu lub manewrowanie w pobliżu nabrzeży, wiedza o rodzaju pływu ma kluczowe znaczenie. Wysokie amplitudy mogą oznaczać silne prądy pływowe i duże wahania głębokości, więc nawigator lub kapitan statku musi to uwzględnić przy planowaniu manewrów i zacumowaniu. Z moich obserwacji wynika, że w portach takich jak Dunkierka, niewłaściwa ocena rodzaju pływu może prowadzić do poważnych problemów, np. osiadania na mieliźnie przy złym wyliczeniu czasu wejścia. Zgodnie z normami branżowymi (np. IMO), kapitan i oficer wachtowy powinni zawsze konsultować aktualne Tide Tables i rozpoznawać takie sytuacje, bo to podstawa bezpiecznej żeglugi przybrzeżnej.
Pośredni i mieszany rodzaj pływu to określenia, które często są mylone z rzeczywistymi typami pływów opisywanymi w profesjonalnych tabelach pływów. Pływ pośredni bywa używany potocznie, ale nie jest oficjalnym terminem stosowanym w oceanografii i nawigacji – w praktyce mówi się raczej o pływach syzygijnych i kwadraturowych oraz o typie pływu (np. pływy półdobowe, dobowe, mieszane, ale to inny klasyfikator). Pływ mieszany odnosi się do sytuacji, gdy amplituda pływów jest zmienna w ciągu miesiąca i nie zawsze występują dwa równe przypływy i odpływy w ciągu doby. Jednak w przypadku Dunkierki, gdzie pływ jest ewidentnie półdobowy (czyli dwa przypływy i dwa odpływy dziennie), termin „mieszany” nie ma zastosowania. Natomiast pływ kwadraturowy to okres, gdy amplituda między najwyższą i najniższą wodą jest najmniejsza i występuje, gdy Słońce i Księżyc są ustawione pod kątem prostym względem Ziemi (kwadra Księżyca). W tej sytuacji zakres wysokości pływów jest dużo mniejszy – w Dunkierce taki zakres wynosi ok. 3-3,5 m (wg tabeli, patrz „Neaps”). Typowym błędem jest sugerowanie się tylko datą lub nieprecyzyjną analizą wartości z Tide Tables, bez zrozumienia, że to konkretna wartość różnicy poziomów (range) przesądza o typie pływu. W dniu 1 marca wyraźnie widzimy, że amplituda jest bardzo bliska tej dla syzygii (springs), co oznacza, że nie może to być ani pływ kwadraturowy, ani żaden 'mieszany' czy 'pośredni'. Takie nieprecyzyjne podejście może prowadzić do poważnych błędów w praktyce portowej, np. przy planowaniu wejść statków o dużym zanurzeniu. To pokazuje, jak ważne jest dokładne posługiwanie się profesjonalnym nazewnictwem oraz umiejętność wykorzystania dostępnych danych z tabel pływowych zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi i wymogami IMO.