Kwalifikacja: TWO.07 - Pełnienie wachty morskiej i portowej
Zawód: Technik nawigator morski
Kategorie: Nawigacja morska Meteorologia morska
Znając dwie pozycje na mapie odczytuje się między nimi KDd. Szukając graficznie KDw przy czynnym uwzględnianiu oddziaływania prądu i wiatru, wykreśla się
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowo wskazałeś, że szukając graficznie KDw przy czynnym uwzględnianiu oddziaływania prądu i wiatru, należy wykreślić wektor prądu z pozycji wyjścia. To jest kluczowy krok, jeśli zależy nam na precyzyjnym wyznaczeniu kursu rzeczywistego statku względem dna, zwłaszcza w nawigacji morskiej. Takie podejście wynika z ogólnie przyjętej w nawigacji zasady, że wpływ prądu wodnego działa na jednostkę od momentu opuszczenia pozycji wyjścia, a więc od razu musimy go uwzględnić, zanim zaczniemy rozpatrywać wpływ wiatru. To trochę jak planowanie trasy rowerem pod wiatr – najpierw sprawdzasz skąd i z jaką siłą wieje, a potem planujesz, jak jechać, żeby nie skończyć gdzieś na polu. Moim zdaniem, rysowanie wektora prądu właśnie z pozycji wyjścia ułatwia też wizualizację kolejnych kroków – potem dokładamy wpływ wiatru, a na końcu zestawiamy to z zamierzoną trasą. To jest zgodne z klasycznym podejściem wykładanym w szkołach morskich, gdzie najpierw rysujemy wektor prądu, potem wiatru, a na końcu kurs względem dna. Dla osób planujących rejsy – nawet na małych jednostkach – ten sposób porządkowania myślenia przy planowaniu trasy bywa bardzo praktyczny. W codziennej praktyce, jeżeli zapomnisz o tym kroku albo np. pomylisz kolejność, ryzykujesz, że Twoje wyliczenia zupełnie rozjadą się z rzeczywistością. Z mojego doświadczenia wynika też, że wielu nawigatorów zaczyna rozumieć, dlaczego to takie ważne, dopiero jak zobaczą, jak mocno prąd potrafi znieść jacht z kursu. Dlatego tak często podkreśla się rolę prawidłowego rozpoczęcia konstrukcji wektorowej właśnie od pozycji wyjścia.