Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Wiele osób, nawet tych już pracujących przy obróbce blach, dość często myli funkcje takich zabiegów jak ścieranie, ścienianie czy karbowanie z technikami obniżającymi tarcie. Jeśli chodzi o ścieranie, to zabieg typowo stosowany do usunięcia zadziorów lub wyrównania powierzchni, ewentualnie przygotowania krawędzi pod późniejsze malowanie. W żadnym razie nie chodzi tu o ograniczanie tarcia w czasie prasowania – wręcz przeciwnie, ścieranie może czasem zwiększyć chropowatość krawędzi, a przez to i opory przy formowaniu zakładki. Ścienianie natomiast to proces mający na celu zredukowanie grubości materiału w danym miejscu, na przykład by ułatwić gięcie czy zmniejszyć masę elementu. Ale to nie rozwiązuje kwestii tarcia podczas samego zaprasowywania brzegów, a nawet może w niektórych przypadkach prowadzić do osłabienia strefy gięcia, co nie jest pożądane. Karbowanie zaś, moim zdaniem, jest tu najbardziej mylące, bo faktycznie stosuje się je do poprawy przyczepności czy zwiększenia sztywności blachy, lecz powierzchnia karbowana stawia większy opór, a więc tarcie wzrasta – kompletnie odwrotny efekt niż zamierzony. Często spotykany błąd myślowy polega na utożsamianiu wszelkich procesów przygotowawczych z poprawą poślizgu – tymczasem tylko zabiegi smarujące, jak właśnie parafinowanie, realnie obniżają tarcie w newralgicznym momencie formowania zakładek. To wiedza praktyczna, którą zdecydowanie warto opanować, bo pozwala lepiej zrozumieć charakterystykę pracy z blachą i unikać niepotrzebnych strat czy awarii narzędzi.