Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Patrząc na różne rodzaje szwów stosowanych w obuwnictwie, łatwo się pogubić, bo na pierwszy rzut oka każdy wydaje się podobny, ale w praktyce różnią się one nie tylko techniką wykonania, ale też wytrzymałością i zastosowaniem. Szew naszywany, choć często spotykany przy ozdobnych przeszyciach lub łączeniu elementów dekoracyjnych na cholewce, nie daje takiej solidności i szczelności jak okrętkowy. W przypadku butów wtryskowych jego użycie mogłoby prowadzić do rozwarstwień, bo nie stabilizuje cholewki na całym obwodzie i nie rozkłada równomiernie naprężeń, a przecież przy wtrysku materiału pod ciśnieniem to bardzo ważne. Szew przeginany z kolei bardziej sprawdza się przy łączeniu spodów z cholewkami w butach typu ramowego albo tam, gdzie zależy nam na elastyczności, a niekoniecznie na maksymalnej szczelności. Stosowanie go w produkcji wtryskowej mogłoby skutkować nieszczelnością, a nawet odklejaniem się cholewki od podpodeszwy podczas eksploatacji. Szew zygzakowy, chociaż wygląda efektownie i daje pewną rozciągliwość, to raczej używany jest do łączenia materiałów tekstylnych, czasem w naprawach lub szyciu obuwia dziecięcego, ale nie nadaje się do profesjonalnego wtryskowego łączenia cholewek z podpodeszwą – jego elastyczność może być w tym przypadku wadą, bo but nie utrzyma kształtu i szczelności wymaganej przez normy branżowe. Częstym błędem jest myślenie, że każdy szew da się zastosować zamiennie, ale w praktyce technologia produkcji wymusza konkretne rozwiązania. Właściwy wybór metody szycia to podstawa trwałości i jakości obuwia – i szew okrętkowy tu nie ma konkurencji, szczególnie w kontekście produkcji wtryskowej zgodnej z nowoczesnymi standardami obuwniczymi.