Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Wydaje mi się, że często pojawia się pewne zamieszanie w nazewnictwie szwów, stąd nietrudno się pomylić. Zacznijmy od szwu naszywanego – to technika, w której jeden element materiału jest nakładany na drugi i przeszywany przez obie warstwy, ale bez wcześniejszego ich złożenia stronami licowymi do siebie. Taki szew stosuje się raczej do ozdobnych elementów albo wzmocnień, nie zaś do łączenia wierzchu z podszewką w cholewkach, gdzie kluczowa jest estetyka od strony licowej. Szew obszywany kojarzy mi się natomiast z zabezpieczaniem brzegów, czasem przy wykańczaniu otworów czy brzegów materiału, ale nie jest to szew konstrukcyjny stosowany do łączenia głównych elementów cholewki – bardziej pełni funkcję zabezpieczającą przed strzępieniem się tkaniny. Łamówkowy z kolei polega na obszyciu krawędzi elementu specjalną lamówką, czyli paskiem materiału – świetnie sprawdza się przy wykańczaniu, na przykład w dziurkach czy wokół języka buta, ale nie nadaje się do mocnego, strukturalnego łączenia podszewki z wierzchem. Moim zdaniem, wielu uczniów myli te szwy, bo w praktyce często widzi się różne warianty przeszyć, a trudno zauważyć subtelne różnice konstrukcyjne bez solidnej praktyki. Podstawowym błędem jest założenie, że każdy szew dwukrotny będzie szwem przeginanym, albo że obszywanie równa się konstrukcyjnemu zszyciu elementów. W rzeczywistości tylko szew przeginany daje ten charakterystyczny efekt schowanego łączenia po odwróceniu i idealnie wpisuje się w standardy technologii obuwniczej, szczególnie przy produkcji wysokiej jakości cholewek. Warto na to zwracać uwagę i rozróżniać, kiedy stosować szew funkcjonalny, a kiedy wykończeniowy – to oszczędzi wiele kłopotów na etapie projektowania oraz podczas przyszłej eksploatacji obuwia.