Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Patrząc na przedstawiony rysunek, łatwo można się pomylić, bo na pierwszy rzut oka ściegi mogą wydawać się do siebie podobne. Ktoś mógłby pomyśleć, że pokazano ścieg zygzakowy, bo spodziewa się jakiegoś przeplatania czy ruchu nici w bok, jednak w tym ściegu wyraźnie widzimy, że nici biegną równolegle do krawędzi materiału, bez bocznych przeskoków czy zawijasów, co jest przecież typowe właśnie dla zygzaka. Z kolei ścieg kratkowany kojarzy się z siatkowym układem nici, często stosowanym w haftach lub do wzmacniania materiału, ale tutaj nie widać żadnej struktury przypominającej kratkę – nici nie krzyżują się w pionie i poziomie, tylko tworzą regularny szereg prostych przeplotów. Jeśli chodzi o ścieg łańcuszkowy, to ten rodzaj ściegu jest bardzo charakterystyczny, bo jego pętle układają się jedna za drugą na kształt ogniwek łańcuszka, co daje specyficzny, ozdobny efekt – na rysunku nie występuje taki układ, tylko klasyczny, równoległy przebieg nici. Typowym błędem jest nieuwzględnienie budowy ściegu na przekroju – nić górna i dolna przeplatają się w jednym punkcie, tworząc mocne i zwarte połączenie. To jest właśnie ścieg zwarty, uznawany w branży odzieżowej za najtrwalszy i najbardziej uniwersalny. Warto nauczyć się rozróżniania tych ściegów, bo każdy z nich ma zupełnie inne zastosowanie i wpływa na wytrzymałość oraz estetykę wyrobu, a błędne rozpoznanie może skutkować nieodpowiednim doborem techniki szycia do konkretnej pracy.