Kwalifikacja: MOD.05 - Wytwarzanie obuwia

Wybierając nitkę do oznaczania błędów zasadniczych na tkaninie, często można się nabrać na przekonanie, że powinna ona być jak najbardziej neutralna albo dopasowana do odcienia materiału, żeby nie wprowadzać chaosu wizualnego. Niektórzy stawiają na biel, sądząc, że będzie delikatna i niemal niewidoczna, ale to właśnie jest błąd – taka nitka zlewa się z jasnymi tkaninami, a przy rozkroju łatwo ją przeoczyć. W przypadku żółtej czy niebieskiej nitki też pojawiają się problemy – żółta na jasnych i pastelowych materiałach jest mało wyrazista, a niebieska na granatach, czerniach czy jeansie zupełnie znika. Moim zdaniem, takie podejście wynika często z chęci „upiększenia” procesu albo z praktyk domowych, gdzie nie przywiązuje się aż takiej wagi do standardów. Jednak w profesjonalnej produkcji kluczowe jest, by miejsce błędu było widoczne na pierwszy rzut oka – a to daje tylko czerwona nitka. Branżowe standardy, ale też zdrowy rozsądek, podpowiadają, że sygnał ostrzegawczy musi być czytelny dla każdej osoby na linii produkcyjnej. Czerwony kolor nie kojarzy się z etapem dekoracyjnym, ale z ostrzeżeniem czy zakazem, co naturalnie mobilizuje do ostrożności podczas rozkroju. Wielu młodych adeptów krawiectwa nie zdaje sobie sprawy, że wybór nieodpowiedniego koloru nitki może prowadzić do kosztownych pomyłek – fragment z błędem zostaje wykorzystany, a gotowy wyrób jest wadliwy i idzie do reklamacji. Lepiej trzymać się sprawdzonych rozwiązań niż wymyślać koło na nowo. Jeśli chodzi o dobre praktyki, to w każdej większej szwalni stosuje się właśnie czerwoną nitkę – inne kolory używa się raczej pomocniczo, np. do oznaczania etapów szycia, szwów próbnych czy krawędzi. Dlatego każda odpowiedź inna niż czerwona oddala od profesjonalizmu i może prowadzić do niepotrzebnych strat materiałowych.