System montażu sandałowego to taki trochę niedoceniany wariant, a warto go znać, bo spotyka się go często w lżejszym, letnim obuwiu, zwłaszcza w produkcji sandałów, kapci czy różnego rodzaju pantofli. Kluczowa różnica polega na tym, że brzeg cholewki nie jest przegięty przez grań kopyta, tylko zostaje specjalnie odwinięty na zewnątrz podczas ćwiekowania. Daje to charakterystyczny wygląd – krawędź cholewki jest widoczna i nie chowa się pod spód podeszwy, jak w większości klasycznych technik (np. ramowej czy klejonej). Dzięki temu konstrukcja jest przewiewna, lekka, a stopa ma większy kontakt z powietrzem, co latem jest sporym plusem. Z mojego doświadczenia ten sposób montażu daje też więcej możliwości estetycznych, bo można odwinąć brzeg na różną szerokość albo nawet ozdobić go przeszyciami. Branżowym standardem jest tu stosowanie miękkich skór, bo sztywniejsze materiały nie pozwalają na tak ładne i trwałe odwinięcie. Ten system raczej nie nadaje się do butów wymagających dużej wytrzymałości, ale świetnie sprawdza się tam, gdzie najważniejszy jest komfort i lekkość. Warto zapamiętać cechę, że właśnie tylko w sandałowym brzeg jest odwinięty na zewnątrz – to bardzo praktyczna wskazówka na egzaminie i w praktyce zawodowej.
W branży obuwniczej często można się spotkać z myleniem różnych systemów montażu, zwłaszcza gdy chodzi o szczegóły dotyczące obróbki brzegów cholewki. Technika klejona polega na podwinięciu brzegu cholewki do środka, czyli przez grań kopyta, i jego sklejeniu z podeszwą – to daje solidne i estetyczne wykończenie, ale nie uzyska się tu charakterystycznego odwinięcia na zewnątrz. System wtryskowy natomiast polega na formowaniu podeszwy bezpośrednio na cholewce za pomocą wtrysku poliuretanu lub innego tworzywa – tutaj brzeg cholewki też jest przeważnie podwinięty i zatopiony w materiale podeszwy, co zapewnia szczelność i trwałość (często w obuwiu roboczym, sportowym). Jeśli chodzi o wywrotkowy, to ta metoda wręcz opiera się na wywijaniu brzegu cholewki, ale do środka, a nie na zewnątrz – brzeg jest zawinięty pod spód podeszwy i przyszywany lub klejony, co zwiększa wytrzymałość konstrukcji. Typowym błędem jest zakładanie, że każdy system inny niż ramowy polega na odwijaniu na zewnątrz, a to nieprawda – odwinięcie na zewnątrz to specyfika systemu sandałowego, który stosuje się do lekkiego, otwartego obuwia, gdzie przewiewność i komfort są ważniejsze od sztywności i trwałości. Warto dobrze przeanalizować konstrukcję buta – podwinięcie daje wytrzymałość i trwałość, a odwinięcie na zewnątrz (jak w sandałowym) lekkość i przewiewność. Jeśli więc spotkasz się z butem, gdzie brzeg cholewki jest widoczny z zewnątrz i nie jest schowany pod podeszwą, to prawie na pewno masz do czynienia z systemem sandałowym, a nie żadnym z wymienionych pozostałych.