Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Temat wpływu wody na włókna tekstylne bywa mylący, bo różne włókna reagują zupełnie inaczej. W przypadku lnu, choć jest wytrzymały i dosyć odporny na czynniki zewnętrzne, jego wytrzymałość na rozciąganie nie zwiększa się po namoczeniu – jest raczej stabilna lub lekko spada. Włókna wełniane natomiast pod wpływem wody tracą swoje właściwości mechaniczne, stają się bardziej podatne na uszkodzenia, a struktura łusek na powierzchni ułatwia filcowanie. To, swoją drogą, tłumaczy czemu nie zaleca się mocnego prania wełny – można ją zwyczajnie zniszczyć. Wiskoza, mimo że również pochodzi z celulozy, zachowuje się jeszcze gorzej – w kontakcie z wodą traci znaczną część wytrzymałości na rozciąganie, przez co tkaniny z niej wykonane łatwo się rozrywają, gdy są mokre. Ludzie często mylą wiskozę z bawełną, bo są podobne w dotyku, ale właściwości mają zupełnie inne. Typowym błędem jest założenie, że wszystkie włókna roślinne zachowują się identycznie pod wpływem wody, ale praktyka pokazuje coś zupełnie innego. Branżowe normy, jak ISO 13934 czy PN-EN 29073, wyraźnie podkreślają, że tylko bawełna zyskuje na wytrzymałości po namoczeniu. Warto o tym pamiętać przy projektowaniu wyrobów tekstylnych – bo niewłaściwy wybór materiału może skutkować szybkim zużyciem się produktu, zwłaszcza jeśli będzie miał częsty kontakt z wodą. To takie niuanse odróżniają profesjonalistów od amatorów w branży włókienniczej.