Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Wybór innego rodzaju kleju niż topliwy poliestrowy do zawijania brzegów cholewki ze skór intensywnie natłuszczanych może wydawać się uzasadniony – w końcu kleje lateksowe czy kauczukowe są szeroko stosowane w przemyśle skórzanym. Jednak to klasyczny błąd myślenia, że to, co sprawdza się na standardowych skórach, poradzi sobie także z trudniejszymi, natłuszczanymi powierzchniami. Kleje lateksowe, choć elastyczne i wygodne w użyciu, są na bazie wody, więc mają niską przyczepność do tłustych skór – tłuszcz po prostu odpycha ich cząsteczki, przez co połączenie jest nietrwałe, a brzegi szybko się rozklejają. Kleje kauczukowe dadzą lepszą elastyczność, czasem ktoś je stosuje, ale nawet one nie są w stanie zapewnić odpowiedniej trwałości na bardzo natłuszczonych materiałach – potrafią wręcz się wykruszać lub odchodzić w całości przy większym obciążeniu. Jeśli chodzi o kleje topliwe poliamidowe, to niby wykazują odporność na wiele czynników, ale w kontakcie z tłustą powierzchnią ich siła wiązania bywa niewystarczająca. Moim zdaniem to pułapka, bo poliamidy lepiej sprawdzają się przy sztucznych materiałach, a przy naturalnych, tłustych skórach polecany jest właśnie poliester. W obuwnictwie praktycznym, przy produkcji wysokiej klasy butów, stosuje się tylko kleje gwarantujące trwałość – a poliester to standard potwierdzony przez producentów i technologów. Warto o tym pamiętać, bo użycie nieodpowiedniego kleju w tym przypadku może prowadzić do reklamacji, strat materiałowych i ogólnej frustracji na linii produkcyjnej.