Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Wybór skóry na wierzch obuwia mocno zależy od jej właściwości fizycznych i przeznaczenia samego buta. Często zdarza się, że osoby uczące się mylą grubość skóry z poziomem jej luksusowości albo komfortu, ale to nie do końca tak działa w praktyce. Juchty świńskie o grubości 1,4–2,3 mm nie są materiałem typowym ani dla obuwia domowego, ani sportowego, ani tym bardziej luksusowego. Buty domowe zwykle robi się z cieńszych, bardziej miękkich skór, bo tam nie potrzeba jakiejś wielkiej wytrzymałości – liczy się lekkość, wygoda i przewiewność. W sporcie z kolei dominują materiały syntetyczne lub skóry bardzo elastyczne, często nawet cieńsze albo grubsze, ale zupełnie inaczej wyprawione, żeby lepiej pracowały z nogą i były odporne na szybkie ruchy. Skóra o takiej grubości, jak juchty świńskie, byłaby zwyczajnie za sztywna i za ciężka do butów sportowych. Jeśli chodzi o obuwie luksusowe, to tu używa się wyselekcjonowanych, bardzo cienkich i miękkich skór cielęcych, koźlich czy egzotycznych – one dają niepowtarzalną fakturę i lekkość, a także są uznawane za prestiżowe. Grube skóry świńskie nie mają tej delikatności ani połysku, a ich wytrzymałość jest tu nawet nadmiarem – przecież nikt nie zamierza chodzić w takich butach do pracy fizycznej. Myślę, że częsty błąd to patrzenie tylko na grubość, zamiast na całość właściwości materiału i jego finalne przeznaczenie. W praktyce, obuwie robocze musi być odporne na uszkodzenia, a juchty świńskie są tu absolutnie niezastąpione, podczas gdy w innych rodzajach obuwia takie cechy nie są aż tak potrzebne albo wręcz utrudniają użytkowanie.