Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Wiele osób błędnie utożsamia wzorniki podstawowe z innymi elementami rysunku i przez to wybiera na przykład linię grubą ciągłą lub przerywaną, myśląc, że w ten sposób lepiej podkreśli znaczenie tego elementu. Takie podejście jednak wynika z nieznajomości szczegółowych zasad oznaczania na rysunku technicznym, które są opisane w normach ISO oraz polskich normach PN-EN. Na przykład linia gruba ciągła służy do przedstawiania krawędzi widocznych oraz konturów zewnętrznych, co ma kluczowe znaczenie przy rysunku złożeniowym – podkreśla ona, które krawędzie są naprawdę istotne z punktu widzenia montażu czy produkcji. Linia cienka przerywana, czyli tzw. linia ukryta, stosowana jest do zaznaczania krawędzi niewidocznych w danym rzucie. Z kolei linia dwupunktowa z kropkami świetnie sprawdza się przy oznaczaniu osi symetrii lub płaszczyzn przekroju, ale nie nadaje się do wzorników podstawowych. Bardzo często spotykam się z myleniem tych linii szczególnie na początku nauki rysunku technicznego – można mieć wrażenie, że skoro element ma być istotny do kontroli, to powinien być mocniej zaznaczony, co jest błędem. W rzeczywistości to właśnie cienka linia ciągła daje odpowiednią czytelność i nie zakłóca ogólnej kompozycji rysunku. Takie detale są bardzo istotne, bo rysunek techniczny to uniwersalny język w inżynierii i każda nieścisłość może prowadzić do poważnych nieporozumień w dalszych etapach projektowania czy produkcji. Moim zdaniem warto wyrobić sobie nawyk zawsze sięgania do aktualnych norm, bo one precyzyjnie rozstrzygają, jak i czym należy oznaczać poszczególne elementy.