Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Dobór odpowiedniego rodzaju skóry na podpodeszwę w obuwiu montowanym systemem sandałowym to zagadnienie, które wymaga naprawdę konkretnej wiedzy praktycznej o materiałach. Często można spotkać się z przekonaniem, że welur, czyli miękka, szorstka od spodu skóra, nadaje się na takie elementy – w rzeczywistości jednak welur nie wytrzymuje naprężeń związanych z codziennym użytkowaniem sandałów, szybko się ściera i nie zapewnia wystarczającej stabilności konstrukcji. Lakierowana skóra z kolei, mimo atrakcyjnego wyglądu, kompletnie nie sprawdza się jako podpodeszwa – jest śliska, mało elastyczna i z czasem pęka, a co ważniejsze, nie współpracuje dobrze z klejami wykorzystywanymi przy montażu sandałów. Jeśli chodzi o szewro, czyli delikatną, miękką skórę kozią, to może być wykorzystywana na podszewki lub elementy ozdobne, ale zbyt łatwo się deformuje i nie daje odpowiedniego wsparcia konstrukcyjnego. Często problemem jest tutaj myślenie, że wystarczy wybrać materiał, który jest przyjemny w dotyku lub ładnie wygląda, natomiast w praktyce najważniejsze są właściwości techniczne – wytrzymałość, odporność na zginanie, możliwość formowania i klejenia. To właśnie dwoina spełnia te kryteria i dlatego jest standardem w branży obuwniczej na podpodeszwy do sandałów. Takie błędne wybory wynikają z nieznajomości wymagań eksploatacyjnych albo przekonania, że skóra to skóra – a to jednak spore uproszczenie, bo różne rodzaje mają zupełnie inne zastosowania. Warto zapamiętać, że dobry but to ten, w którym każdy materiał jest właściwie dobrany pod kątem swojej funkcji, a w przypadku podpodeszwy systemu sandałowego wybór dwoiny to zdecydowanie najlepszy kompromis między trwałością, komfortem a ekonomią produkcji.