Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Wielu osobom wydaje się, że to zawartość tłuszczu, ilość porów albo poziom garbnika związanego odgrywają główną rolę w odporności skóry na zginanie, natomiast to nie do końca tak działa. Owszem, tłuszcz wpływa na miękkość i elastyczność skóry, ale jego nadmiar czy niedobór nie decyduje tak bezpośrednio o odporności na zginanie jak wilgotność. Zbyt tłusta skóra może być nawet mniej odporna na uszkodzenia mechaniczne, bo tłuszcz nie zastąpi wody w utrzymaniu „żywości” i sprężystości włókien kolagenowych. Liczba porów wynika głównie z gatunku skóry i warunków jej pozyskania, ale ich gęstość nie wpływa w prosty sposób na elastyczność całości – pory decydują bardziej o przewiewności czy właściwościach estetycznych. Jeśli chodzi o garbnik, to faktycznie jego odpowiedni poziom jest kluczowy dla utrwalenia struktury skóry, jednak spadek ilości garbnika związanego wpływa głównie na odporność na działanie czynników biologicznych i chemicznych (np. pleśń, rozkład, odporność na wodę), a nie tyle na samą odporność mechaniczną na zginanie. W praktyce technologicznej często spotyka się mylne przekonania, że wystarczy dobrze natłuścić albo garbować skórę, żeby była bardziej wytrzymała, a tymczasem to właśnie utrzymanie odpowiedniego poziomu wilgoci jest najważniejsze. Właściwa wilgotność pozwala zachować sprężystość włókien, minimalizuje mikrouszkodzenia i wydłuża żywotność gotowego wyrobu. Warto pamiętać, że większość awarii czy pęknięć skórzanych elementów zaczyna się właśnie od przesuszenia, nawet gdy inne parametry są w normie. To jeden z takich problemów, które łatwo zlekceważyć, a w praktyce kosztują najwięcej.