Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

W świecie projektowania obuwia każdy element musi być jednoznacznie zidentyfikowany na rysunku, bo bez tego łatwo o bałagan w produkcji. Często początkujący mylą przeznaczenie linii przerywanych i pełnych, bo na pozór wydaje się, że np. wierzch albo podszewka to najważniejsze elementy i to one powinny być jakoś szczególnie oznaczone. Jednak w rzeczywistości jest inaczej – na rysunkach złożeniowych to właśnie wzorniki międzypodszewki, czyli tej warstwy pomiędzy wierzchem a podszewką, są oznaczane linią przerywaną. Wierzch buta, jako warstwa zewnętrzna, zawsze pokazuje się linią ciągłą – to ta część, którą widać od razu na gotowym bucie i która decyduje o wyglądzie. Podszewka, będąca wewnętrzną stroną buta, również ma swoje standardowe oznaczenia, ale nigdy nie jest to przerywana linia – raczej stosuje się cieniowanie lub inne umówione symbole. Jeśli chodzi o wzorniki podstawowe, które wydają się najważniejsze, to one właśnie wyznaczają główne kształty cholewki czy podeszwy i używa się do nich linii ciągłych, bo bez nich nie powstałby prawidłowy szablon. Wielu uczniów daje się złapać na ten błąd: myślą, że podstawowe elementy muszą być jakoś specjalnie 'ukryte' na rysunku, podczas gdy jest dokładnie odwrotnie. Typowy błąd polega na utożsamianiu widoczności elementu w gotowym produkcie z jego sposobem oznaczania na rysunku, a przecież z punktu widzenia technologii produkcji właśnie te „niewidoczne” warstwy trzeba umieć szybko zidentyfikować – stąd przerywana linia dla międzypodszewki. Branża obuwnicza przez lata wypracowała takie standardy nie bez powodu: usprawnia to komunikację między projektantami, technologami i szwalnią. Warto poświęcić chwilę na zrozumienie tej logiki, bo potem na warsztacie czy w pracy przy CAD wszystko układa się dużo sprawniej.