Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Często przy analizie problemów z pękaniem cholewek z materiałów skóropodobnych w miejscu szycia pojawia się pokusa, żeby winić ścieg, szew albo dobór igły pod względem rozmiaru, a nie jej ostrza. To są wprawdzie aspekty, które mają wpływ na wytrzymałość konstrukcji, ale nie są głównym źródłem tego konkretnego typu wady. Wybór ściegu, czyli rodzaju splotu nici, ma znaczenie głównie dla elastyczności i dekoracyjności szwu, natomiast sam w sobie rzadko prowadzi do pękania materiału – chyba że jest ekstremalnie ciasny lub zbyt luźny, wtedy może dojść do innych usterek, jak marszczenie się materiału, a nie typowe pęknięcia. Z kolei szew, czyli sposób łączenia warstw, wpływa na rozkład sił w konstrukcji, ale jeśli materiał pęka dokładnie w linii szycia, problem tkwi raczej w sposobie penetracji materiału przez igłę niż w strukturze szwu. Częstym błędem jest też myślenie, że za pęknięcia odpowiada zbyt gruba kolba igły. W rzeczywistości kolba odpowiada za dopasowanie igły do maszyny i jej stabilność, a nie za sposób przecinania materiału. Grubość kolby nie wpływa bezpośrednio na wielkość uszkodzeń w materiale skóropodobnym. Myślę, że łatwo jest pomylić wpływ ostrza i kolby, bo igła jako całość wydaje się być winna, ale to geometria ostrza decyduje, czy materiał zostanie delikatnie przesunięty, czy brutalnie rozcięty. Praktyka pokazuje, że nawet przy idealnym ściegu i szwie, jeśli ostrze igły jest nieprawidłowe, to i tak w materiale powstaną uszkodzenia prowadzące do późniejszych pęknięć. Dlatego kluczowe jest rozróżnienie tych czynników i zrozumienie, że tylko dobór odpowiedniego ostrza minimalizuje ten rodzaj uszkodzeń.