Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Wielu osobom wydaje się, że takie wady jak różnice w wielkości elementów cholewek wynikają z błędów przy wykończeniu materiału lub złego opracowania samych elementów, ale to jednak nie do końca tak działa. Źle wykończony materiał najczęściej generuje problemy z trwałością, ścieralnością, ewentualnie estetyką, ale rzadko przekłada się na faktyczną różnicę w rozmiarze elementów po zszyciu. Podobnie kwestia 'źle opracowanych elementów' – jeśli wykroje są nieprawidłowe, to owszem, pojawią się rozbieżności, ale one najczęściej wychodzą od razu przy przymiarce lub montażu, a nie objawiają się dopiero przy kontroli gotowego produktu jako subtelne różnice na półparach. Co do grubości materiału, tutaj też łatwo się pomylić. Oczywiście, zbyt gruby lub zbyt cienki materiał może wpływać na kształt i komfort obuwia, ale niekoniecznie powoduje różnice w wymiarach na poziomie półpar – no chyba, że różnice w grubości są naprawdę ekstremalne, co w praktyce branżowej zdarza się rzadko, bo materiały są selekcjonowane i mierzone. Z mojego punktu widzenia, często winę zrzuca się na wykonanie, szukając winy w niewłaściwym wykrojeniu czy wykończeniu, ale to mylne podejście. Typowym błędem jest nieuwzględnianie właściwości fizycznych materiału, takich jak ciągliwość, a to właśnie ona – przy pracy z naturalną skórą czy materiałami sztucznymi – ma decydujący wpływ na końcowy wymiar elementów po obróbce. W praktyce warsztatowej sprawdzenie ciągliwości i właściwa selekcja materiałów to absolutny fundament, którego niedopilnowanie prowadzi do takich subtelnych, ale problematycznych wad gotowego produktu.