Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

W praktyce technologii obuwniczej przy wyliczaniu normy brutto wyciętych elementów nietrudno o kilka typowych błędów, które skutkują błędnym wynikiem. Przede wszystkim należy pamiętać, że powierzchnia netto wszystkich elementów (20 cholewek × 4,47 dm² = 89,4 dm²) to dopiero punkt wyjścia do dalszych kalkulacji. Wiele osób błędnie zakłada, że to już jest ostateczna wartość, pomijając konieczny narzut na odpady, straty produkcyjne i niedoskonałości materiału. Liczby, takie jak 89,64 dm² czy 90,70 dm², wynikają z nieuwzględnienia tego narzutu lub zaokrągleń już na etapie mnożenia powierzchni netto przez liczbę elementów. Zdarza się też, że ktoś przyjmuje zbyt niski procent narzutu albo nie bierze pod uwagę specyfiki skóry świńskiej, która – mówiąc wprost – jest materiałem o bardzo nieregularnej strukturze i wymaga większego marginesu przy krojeniu. Odpowiedzi znacznie odbiegające od prawidłowego wyniku, np. 106,05 dm², mogą pojawić się, gdy ktoś użyje innego wskaźnika narzutu lub pominie szczegóły technologiczne takie jak rozmieszczenie elementów na płacie skóry. Moim zdaniem w branży zawsze warto korzystać z uznanych norm i nie opierać się na szacunkach „na oko”, bo nawet niewielkie różnice w wyliczeniach kumulują się przy produkcji seryjnej i mogą prowadzić do poważnych problemów logistycznych. Jeśli narzut nie zostanie poprawnie uwzględniony, zamówimy za mało materiału lub będziemy musieli robić poprawki, co obniża wydajność i podnosi koszty. Dlatego norma brutto powinna być zawsze wynikiem przemnożenia całkowitej powierzchni netto przez odpowiedni współczynnik narzutu – tylko wtedy planowanie produkcji jest rzetelne i zgodne z dobrymi praktykami branży obuwniczej.