Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Wiele osób myli pojęcia związane z procesami klejenia, bo terminologia bywa myląca, szczególnie gdy używa się ich potocznie. Zacznijmy od 'sztywnienia' – to wyrażenie potoczne, nieprecyzyjne technicznie, którym czasem określa się twardnienie materiału, ale nie oddaje ono specyfiki procesu zmiany stanu kleju. W praktyce technicznej raczej nie spotkasz się z takim sformułowaniem w oficjalnych instrukcjach czy normach; jest zbyt ogólne i mylące. 'Utwardzenie' natomiast faktycznie zachodzi w klejach, ale to pojęcie szersze. Oznacza ono osiągnięcie przez spoinę ostatecznej wytrzymałości, często po znacznie dłuższym czasie niż samo wiązanie, które dzieje się szybciej, jeszcze zanim rozpoczniesz dalszą obróbkę lub montaż. Często utwardzenie to efekt reakcji chemicznych, np. polimeryzacji, które mogą trwać wiele godzin lub nawet dni po 'wiązaniu'. Typowym błędem jest więc zakładanie, że utwardzenie i wiązanie to dokładnie to samo – w rzeczywistości to dwa różne etapy. Jeśli chodzi o 'czas otwarty', to zupełnie inne zagadnienie – określa on, ile czasu masz od nałożenia kleju do momentu, w którym trzeba dołączyć drugi element. Przekroczenie czasu otwartego skutkuje słabym połączeniem, ale nie jest to etap przejścia w stan stały. Niestety, często spotyka się przekonanie, że 'czas otwarty' to moment twardnienia, a to nieprawda. Podsumowując: odpowiednia znajomość tych pojęć ma duże znaczenie praktyczne, bo pozwala uniknąć typowych błędów podczas klejenia – choćby zbyt wczesnego przesuwania elementów lub niepotrzebnego oczekiwania na pełne utwardzenie. Standardy branżowe podkreślają, że wiązanie to właśnie ten moment, gdy klej w spoinie zaczyna przenosić obciążenia, a nie gdy osiąga pełną twardość czy przestaje być lepki.