Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Rozważając temat tworzyw skóropodobnych do podszewek obuwia letniego, nietrudno wpaść w pułapkę myślenia, że wysoka nasiąkliwość lub zwiększona ciepłochronność są pożądane – w końcu, im więcej materiał chłonie, tym lepiej radzi sobie z potem, prawda? Nic bardziej mylnego. Duża nasiąkliwość powoduje, że materiał gromadzi wilgoć, co w praktyce jest niekomfortowe i prowadzi do nieprzyjemnych zapachów, a nawet rozwoju mikroorganizmów. W butach letnich absolutnie nie chcemy, żeby podszewka wciągała wodę jak gąbka – to się sprawdza raczej w przypadku zimowych butów, gdzie celem może być zatrzymanie ciepła i izolacja od wilgoci z zewnątrz. Z kolei niewielkie zmiany kształtu to oczywiście zaleta pod względem trwałości samego materiału, ale nie jest to parametr najważniejszy przy wyborze podszewek pod kątem komfortu noszenia w gorące dni. Nawet najlepszy materiał, który nie zmienia kształtu, jeśli mocno chłonie wilgoć, będzie nieprzyjemny w użytkowaniu. Zwiększona ciepłochronność również nie jest pożądana – w lecie zależy nam raczej na przewiewności i odprowadzaniu ciepła ze stopy, nie na dogrzewaniu jej od środka. Typowym błędem jest traktowanie tych samych kryteriów wyboru materiałów dla obu sezonów – a przecież to, co się sprawdza zimą, latem może być zupełnie niewłaściwe. Z mojego doświadczenia wynika, że właśnie niska sorpcja i desorpcja pary wodnej jest kluczowa – materiał nie pochłania potu, szybko odprowadza wilgoć, a dzięki temu komfort użytkowania jest dużo wyższy, a buty dłużej zachowują świeżość. To potwierdzają normy branżowe oraz liczne wytyczne praktyczne, np. te spotykane w produkcji obuwia sportowego czy codziennego na lato.