Kwalifikacja: MOD.10 - Organizacja i prowadzenie procesów wytwarzania obuwia

Dość często spotyka się przekonanie, że wysoka wytrzymałość na rozciąganie wystarcza, by skóra wtórna dobrze sprawdziła się jako materiał na poduszki, nawet jeśli nie jest elastyczna. To jednak błędne podejście – sztywna, mało elastyczna skóra nie zapewni komfortu użytkowania, bo nie dopasuje się do kształtu ciała, a w praktyce szybko zacznie się marszczyć lub nawet pękać na zgięciach. Bywa też, że ktoś przecenia znaczenie samej elastyczności, pomijając wytrzymałość. Jeśli skóra jest bardzo elastyczna, ale ma słabą wytrzymałość na rozciąganie, to pod wpływem codziennego użytkowania szybko się rozciągnie, straci kształt i pojawią się przetarcia albo nawet rozdarcia, szczególnie na szwach lub narożnikach. Skóra wtórna o niskiej elastyczności i słabej wytrzymałości to już w ogóle zły wybór – taki materiał właściwie nie ma zalet w zastosowaniu poduszkowym i bardzo szybko dojdzie do jego uszkodzenia. Z mojego doświadczenia wynika, że kierowanie się tylko jedną z tych cech, bez uwzględnienia drugiej, jest typowym błędem początkujących. W profesjonalnej produkcji tapicerki przyjmuje się zasadę równoważenia obu parametrów: elastyczność odpowiada za komfort, a wytrzymałość – za żywotność produktu. Właściwy dobór materiału to kompromis, który znajduje odzwierciedlenie w normach, np. PN-EN ISO 5402 dotyczącej odporności na zginanie i PN-EN ISO 3376 dla wytrzymałości na rozciąganie. Lekceważenie tych wytycznych kończy się reklamacjami klientów i stratą zaufania do producenta, dlatego warto pamiętać, że tylko skóra wtórna o dużej elastyczności i wysokiej wytrzymałości jest gwarancją długotrwałego i satysfakcjonującego użytkowania poduszek.