Odpowiedź 'Trzy' jest poprawna, ponieważ w kontekście ochrony fizycznej obiektów podlegających obowiązkowej ochronie, wyznaczenie trzech stref ochrony jest zgodne z obowiązującymi standardami oraz przepisami prawnymi. Strefy te zazwyczaj obejmują: strefę najbliższą, w której znajdują się najbardziej wrażliwe obszary obiektu, strefę średnią, która ma na celu zabezpieczenie dostępu do tych obszarów oraz strefę zewnętrzną, która zabezpiecza przed potencjalnym dostępem osób nieupoważnionych. Przykładami zastosowania takich stref mogą być obiekty użyteczności publicznej, takie jak urzędy, szkoły czy placówki zdrowia, gdzie różne poziomy ochrony są niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa osób oraz mienia. Wdrażając odpowiednie procedury i technologie, takie jak monitoring, kontrola dostępu i odpowiednie szkolenia personelu, można skutecznie chronić te strefy, minimalizując ryzyko incydentów. Dodatkowo, zgodność z normami ISO 31000 dotyczącymi zarządzania ryzykiem oraz ISO 27001 w zakresie bezpieczeństwa informacji jest kluczowa dla utrzymania wysokiego poziomu ochrony.
Odpowiedzi, które wskazują na mniejszą liczbę stref ochrony, są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają złożoności i różnorodności zagrożeń, przed którymi chroni się obiekt podlegający obowiązkowej ochronie. Wyznaczanie tylko jednej strefy ochrony może prowadzić do poważnych luk w systemie zabezpieczeń, gdyż nie pozwala na skuteczną klasyfikację ryzyk ani na odpowiedni poziom reakcji na różne rodzaje zagrożeń. Z kolei sugerowanie dwóch stref również nie spełnia wymogów operacyjnych, ponieważ nie zapewnia wystarczającej segregacji obszarów o różnym poziomie wrażliwości. W praktyce, w obiektach o zróżnicowanej funkcji, takich jak centra handlowe czy infrastruktura krytyczna, konieczne jest uwzględnienie różnych poziomów dostępu oraz odpowiedniego reagowania na incydenty. Strefy te powinny być zaprojektowane zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, a także z uwzględnieniem przepisów prawa dotyczących ochrony mienia i osób. Prawidłowe podejście do wyznaczania stref ochrony opiera się na analizie ryzyka, a także na przeprowadzeniu odpowiednich ocen bezpieczeństwa, które pomagają zidentyfikować kluczowe obszary wymagające szczególnej ochrony. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywnej ochrony oraz zwiększonego ryzyka wystąpienia incydentów.