Kwalifikacja: BPO.02 - Ochrona osób i mienia
Kajdanki, jako środek przymusu bezpośredniego, mogą być użyte na terenie chronionego obiektu w celu
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kajdanki jako środek przymusu bezpośredniego mogą być stosowane w celu zapobieżenia czynnej napaści na pracownika ochrony, co jest niezwykle istotne w kontekście ochrony osób oraz mienia. W sytuacjach zagrażających bezpieczeństwu pracowników ochrony, zastosowanie kajdanek może pomóc w szybkim unieszkodleniu agresywnej osoby, co pozwala na minimalizację ryzyka i ochronę niewinnych. W dobrych praktykach bezpieczeństwa, użycie kajdanek powinno być zawsze poprzedzone próbą deeskalacji sytuacji, ale w momencie, gdy zagrożenie staje się realne, techniki unieruchomienia są kluczowe. Zastosowanie kajdanek jest regulowane przepisami prawa oraz wewnętrznymi procedurami jednostek ochrony, które powinny przewidywać ich użycie w przypadkach uzasadnionego podejrzenia o zamiar dokonania przemocy. W takich przypadkach, stosowanie kajdanek ma na celu nie tylko ochronę pracowników ochrony, ale także innych osób obecnych w danym miejscu. Warto zaznaczyć, że właściwe przeszkolenie w zakresie użycia kajdanek oraz znajomość procedur są fundamentalne dla zapewnienia bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego obiektu.
Wybór odpowiedzi dotyczących przełamania bezpośredniego oporu, uniemożliwienia targnięcia się na życie, czy wymuszania posłuszeństwa, ukazuje zrozumienie sytuacji zagrożenia w kontekście przymusu bezpośredniego w sposób niewłaściwy. Przełamanie bezpośredniego oporu nie jest uzasadnione, ponieważ użycie kajdanek powinno być stosowane jako ostateczność w sytuacjach, gdy nie ma innych możliwości deeskalacji. Z kolei próba uniemożliwienia osobie zatrzymanej samookaleczenia się, choć może być szlachetnym celem, nie jest bezpośrednio związana z zadaniem ochrony i nie powinno się go stosować jako uzasadnienia do użycia kajdanek, które mają na celu przede wszystkim kontrolę nad agresywnym zachowaniem. Wymuszanie posłuszeństwa stanowi naruszenie zasad etyki w pracy ochrony, ponieważ nie można stosować przymusu tam, gdzie nie zachodzi bezpośrednie zagrożenie. Koncepcje te bazują na błędnych założeniach, że użycie siły ma na celu osiągnięcie posłuszeństwa, co jest sprzeczne z zasadami proporcjonalności, konieczności i legalności w stosowaniu środków przymusu. Właściwe zrozumienie roli pracownika ochrony wymaga klarownego rozróżnienia pomiędzy sytuacjami, które rzeczywiście wymagają użycia kajdanek a tymi, które można rozwiązać poprzez inne, mniej inwazyjne metody. Przykładem dobrych praktyk jest wdrażanie szkoleń w zakresie technik deeskalacji oraz komunikacji, które redukują potrzebę sięgania po środki przymusu.