W przypadku pożaru bankowozu, kluczowym aspektem jest brak potrzeby ustanawiania grupy kierowania, ponieważ nie jest to typowa sytuacja, w której konieczne byłoby koordynowanie działań ratunkowych pomiędzy różnymi służbami. W sytuacjach kryzysowych, takich jak pożar, głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa osób oraz skuteczne działanie służb ratowniczych. Grupa ewakuacyjna zajmuje się organizacją bezpieczeństwa osób w pobliżu zagrożenia, grupa ochronna ma na celu zabezpieczenie mienia, natomiast grupa gaśnicza koncentruje się na gaszeniu pożaru. W przypadku bankowozu, ze względu na specyfikę tego pojazdu oraz potencjalne zagrożenie, kluczowe jest natychmiastowe powiadomienie służb i skoncentrowanie działań na ewakuacji osób oraz neutralizacji zagrożenia, co nie wymaga stworzenia odrębnej grupy kierowania. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której straż pożarna przybywa na miejsce zdarzenia i podejmuje działania na podstawie informacje przekazanych przez dowódcę akcji bez potrzeby dodatkowej koordynacji między grupami.
W kontekście pożaru bankowozu, należy zrozumieć, że niektóre grupy, które mogłyby się wydawać istotne, w rzeczywistości nie mają zastosowania. Ustanawianie grupy ewakuacyjnej jest kluczowe w sytuacjach, gdy istnieje potrzeba ochrony osób znajdujących się w niebezpieczeństwie. Z kolei grupa ochronna zajmuje się zabezpieczeniem mienia oraz miejsc, które mogłyby być narażone na dalsze uszkodzenia. Grupa gaśnicza ma na celu natychmiastowe działania związane z gaszeniem ognia, co w przypadku pojazdu, jakim jest bankowóz, staje się kwestią priorytetową. Rola grupy kierującej w tego typu sytuacjach nie jest jednak uzasadniona. Grupa ta zazwyczaj odpowiada za koordynację działań różnych służb, co w przypadku nagłych wypadków, takich jak pożar pojazdu, może prowadzić do zbędnych opóźnień w podejmowaniu decyzji. W praktyce, liczy się szybkość reakcji oraz bezpośrednia współpraca jednostek ratunkowych, co czyni grupę kierującą zbędną. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że większa liczba grup zawsze przekłada się na efektywność działań ratunkowych. W rzeczywistości, w sytuacjach kryzysowych kluczowe jest, aby struktura organizacyjna była dostosowana do specyfiki danego zdarzenia, a nie uniwersalnie przyjętych schematów. Właściwe zrozumienie ról i odpowiedzialności poszczególnych grup jest niezbędne dla skutecznego przeprowadzenia akcji ratunkowej.