Centrala systemu sygnalizacji włamania i napadu powinna być umieszczona w strefie czwartej, czyli w dostępie zabronionym, ponieważ zapewnia to najwyższy poziom ochrony przed nieautoryzowanym dostępem. W kontekście bezpieczeństwa obiektów, kluczowe jest, aby elementy systemu alarmowego, które mogą być celem ataku lub sabotażu, były zabezpieczone przed dostępem osób nieuprawnionych. Umieszczając centralę w strefie o ograniczonym dostępie, minimalizujemy ryzyko manipulacji systemem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony informacji i infrastruktury. Przykładem może być instalacja w pomieszczeniach technicznych zabezpieczonych dodatkowymi środkami, takimi jak kontrola dostępu, monitoring czy alarmy, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie bezpieczeństwem obiektu. Zgodnie z normami ISO 27001, aspekty ochrony fizycznej i środowiskowej powinny być integralną częścią systemu zarządzania bezpieczeństwem informacji, co dodatkowo podkreśla znaczenie umiejscowienia centralnych systemów sygnalizacji w odpowiednich strefach ochrony.
Wybór strefy pierwszej, drugiej lub trzeciej dla umiejscowienia centrali systemu sygnalizacji włamania i napadu jest niewłaściwy, ponieważ każda z tych stref nie zapewnia wystarczającego poziomu zabezpieczeń. Strefa pierwsza, czyli ogólnodostępna, jest dostępna dla szerokiego grona osób i nie chroni krytycznych elementów systemu przed ewentualnymi zagrożeniami. Umieszczenie centrali w takiej strefie naraża ją na ryzyko przypadkowego usunięcia lub celowego uszkodzenia przez osoby postronne. W przypadku strefy drugiej, dostęp chroniony, chociaż bardziej ograniczony niż w strefie pierwszej, nadal nie zapewnia wystarczających zabezpieczeń dla kluczowych systemów, takich jak centrala alarmowa. Osoby posiadające dostęp do tej strefy mogą potencjalnie ingerować w działanie systemu. Strefa trzecia, z dostępem zastrzeżonym, oferuje jeszcze bardziej kontrolowany dostęp, ale nie jest wystarczająca dla elementów tak krytycznych jak centrale do sygnalizacji alarmowej, które powinny być w pełni zabezpieczone przed wszelkimi zagrożeniami. Wybór niewłaściwej strefy dla tak ważnego systemu świadczy o niedocenianiu ryzyka związanego z bezpieczeństwem, co jest kluczowym błędem w zarządzaniu bezpieczeństwem obiektów. Zgodnie z wytycznymi standardu ISO 31000 dotyczącego zarządzania ryzykiem, właściwa klasyfikacja i zabezpieczenie krytycznych zasobów są niezbędne dla skutecznej ochrony całego systemu.