Posterunek doraźny to forma tymczasowej ochrony, którą ustanawia się w odpowiedzi na nagłe potrzeby, takie jak sytuacje kryzysowe, zagrożenia czy incydenty wymagające szybkiej reakcji. Właściwe umiejscowienie takiego posterunku jest kluczowe dla skuteczności działań ochronnych. Zasadniczo, posterunek doraźny powinien być umiejscowiony w obszarze, gdzie występuje bezpośrednie zagrożenie, co powinno zapewnić natychmiastową interwencję w przypadku naruszenia bezpieczeństwa. Przykładem mogą być wydarzenia masowe, gdzie istnieje wyższe ryzyko incydentów, takich jak koncerty, festiwale czy mecze sportowe. Dobre praktyki w zakresie zabezpieczeń podkreślają znaczenie szybkiego reagowania oraz dostosowania działań ochronnych do zmieniającej się sytuacji. Ponadto, w wielu standardach ochrony mienia, takich jak ISO 31000 dotyczące zarządzania ryzykiem, wskazuje się na konieczność oceny ryzyk oraz reagowania na nie w sposób elastyczny i dostosowany do konkretnej sytuacji, co idealnie wpisuje się w potrzebę tworzenia posterunków doraźnych.
Umieszczanie posterunku doraźnego w lokalizacjach, takich jak miejsca zainstalowania kamer CCTV, czy obszary, które nie podlegają specjalnym wymaganiom ochronnym, jest niewłaściwe z perspektywy efektywności działań zabezpieczających. Kamery CCTV są narzędziem wspierającym monitoring, a nie podstawowym elementem do organizacji posterunku doraźnego. Ich obecność nie wystarcza, aby zapewnić natychmiastową reakcję na zagrożenie; mogą jedynie rejestrować zdarzenia, ale nie są w stanie działać w czasie rzeczywistym. Ponadto, lokalizowanie posterunku w obszarach niepodlegających szczególnym wymaganiom ochronnym prowadzi do zaniedbania kluczowych aspektów związanych z zabezpieczeniem. W takich miejscach może wystąpić brak zasobów lub odpowiednich środków ochrony, co w konsekwencji stwarza dodatkowe ryzyko. Oddalanie się od najbliższego posterunku stałego również nie jest trafną koncepcją; efektywność działania ochrony zależy od bliskości zasobów i możliwości szybkiej reakcji. Właściwe podejście do organizacji ochrony wymaga analizy ryzyk oraz dostosowania działań do specyfiki danego miejsca, co powinno być zgodne z obowiązującymi normami i standardami branżowymi, które kładą nacisk na skuteczność i elastyczność ochrony.