Odpowiedź, w której wskazano, że do zabezpieczenia meczu piłki siatkowej w hali sportowej na 800 widzów wymagana jest minimalna liczba 12 członków służby informacyjnej, jest poprawna. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, na każde 300 osób uczestniczących w imprezie, przypada 10 członków służby porządkowej i informacyjnej. Dla pierwszych 600 osób wymagana liczba członków wynosi zatem 20, a na pozostałe 200 osób potrzeba dodatkowego 1 członka, co daje łącznie 21 członków, z czego co najmniej 20% (3 członków) powinno stanowić służba porządkowa. Przełożenie tego na praktykę oznacza, że 12 z tych członków musi być specjalistami służby informacyjnej, co jest zgodne z normami bezpieczeństwa obowiązującymi na takich imprezach. Warto zauważyć, że odpowiednia liczba członków służby jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa uczestników i sprawnej organizacji wydarzenia, co podkreśla znaczenie przepisów w zakresie ochrony i zarządzania imprezami masowymi.
Wybór błędnej liczby członków służby informacyjnej, takiej jak 3, 9, czy 15, wynika z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących zabezpieczania imprez masowych. Niektórzy mogą sądzić, że wystarczająca liczba służby porządkowej i informacyjnej jest niższa, co może wynikać z błędnych założeń dotyczących proporcji bezpieczeństwa. Zgodnie z przepisami, liczba członków służby powinna być dokładnie dopasowana do liczby uczestników, a nie przyjmowana na podstawie ogólnych, a często mylnych, przestawień. Zrozumienie, że na każde 300 osób należy przyjąć 10 członków, a następnie dostosować tę liczbę do pozostałych uczestników, jest kluczowe. Niewłaściwe podejście do tego tematu prowadzi do zaniżenia wymagań w zakresie bezpieczeństwa, co może postawić w niebezpieczeństwo zarówno uczestników imprezy, jak i organizatorów. Odpowiednia liczba członków służby informacyjnej nie tylko spełnia wymogi prawne, ale również zabezpiecza sprawną reakcję na sytuacje kryzysowe, co jest niezbędne w kontekście organizacji imprez masowych. Ignorowanie tych zasad czy mylenie ich z innymi normami prowadzi do niewłaściwego oszacowania potrzeb, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w zakresie bezpieczeństwa publicznego.
