Kwalifikacja: BPO.02 - Ochrona osób i mienia
Kategorie: Prawo i uprawnienia Konwojowanie i transport Wyposażenie i środki przymusu
Pracownik ochrony może zastosować psa obronnego jako środek przymusu bezpośredniego w trakcie
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Ujmowanie osoby to sytuacja, w której pracownik ochrony ma prawo do użycia psa obronnego jako środka przymusu bezpośredniego. W takich okolicznościach, zastosowanie psa ma na celu nie tylko obronę samego pracownika, ale również zapobieżenie ucieczce osoby, która może stanowić zagrożenie dla innych. W praktyce, gdy pracownik ochrony staje przed koniecznością zatrzymania agresywnej osoby, pies obronny działa jako dodatkowy środek odstraszający, a w razie potrzeby także interwencyjny. Użycie psa w tej sytuacji jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi ochrony osób i mienia, które przewidują, że użycie siły jest usprawiedliwione, gdy inne metody, jak rozmowa czy techniki deeskalacji, nie przynoszą rezultatu. Przykładem może być sytuacja, gdy pracownik ochrony obserwuje, że dana osoba staje się agresywna wobec innych, a pies obronny może w tym momencie pomóc w kontrolowaniu sytuacji, zarówno poprzez swoją obecność, jak i potencjalne działania. Właściwe stosowanie psów obronnych wymaga jednak odpowiedniego przeszkolenia, zarówno dla pracownika, jak i dla samego psa, aby interwencja była skuteczna i bezpieczna.
Wykorzystanie psa obronnego w sytuacjach nieadekwatnych, takich jak konwojowanie bankowozem typu A, konwojowanie pieszego czy zapobieganie biernemu oporowi, pokazuje niepełne zrozumienie zasad użycia środków przymusu bezpośredniego. Konwojowanie bankowozem, które zwykle wiąże się z transportem wartościowych ładunków, nie wymaga użycia psa, ponieważ zagrożenia są w takim przypadku minimalizowane przez ochronę techniczną i odpowiednie zabezpieczenia. W tej sytuacji podstawą działania są procedury i standardy ochrony transportu wartości. Konwojowanie pieszego również nie podlega tej samej logice. Chociaż pies obronny może być użyty w kontekście osobistej eskorty, jego zastosowanie w sytuacji, gdy nie ma bezpośredniego zagrożenia, jest nieuzasadnione i może być postrzegane jako nadużycie siły. Z kolei zapobieganie biernemu oporowi to sytuacja, w której osoba nie stawia aktywnego oporu, a używanie psa obronnego w takim kontekście może prowadzić do nieproporcjonalności działań. Użycie psa w przypadkach, gdy sytuacja nie wymaga agresywnego podejścia, może nie tylko narazić na niebezpieczeństwo osoby postronne, ale też wpłynąć negatywnie na reputację firmy ochroniarskiej. Kluczowe jest zrozumienie, że użycie siły musi być zawsze proporcjonalne do zagrożenia, a nieadekwatne zastosowanie psów obronnych może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i etycznych.