Kwalifikacja: BPO.02 - Ochrona osób i mienia
Osoba zajmująca się ochroną osobistą ma możliwość zrezygnowania z wezwania innej osoby do przestrzegania przepisów prawa oraz poinformowania o wykorzystaniu środka przymusu bezpośredniego, gdy
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na wystąpienie bezpośredniego zagrożenia życia, zdrowia lub wolności pracownika ochrony lub osoby ochranianej jest prawidłowa, ponieważ w sytuacjach kryzysowych, takich jak atak lub inny rodzaj zagrożenia, pracownik ochrony ma obowiązek działać w celu obrony siebie oraz osób, które chroni. W wielu przypadkach, gdy istnieje bezpośrednie zagrożenie, konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań, a ustawodawstwo w zakresie ochrony osób i mienia przewiduje takie sytuacje jako uzasadniające użycie środków przymusu bezpośredniego, w tym stosowanie siły. Przykładem może być interwencja podczas agresywnego ataku na osobę, którą pracownik ochrony jest zobowiązany chronić. W takich okolicznościach, aby zapobiec poważnym konsekwencjom, pracownik nie ma obowiązku ostrzegania o zamiarze użycia siły, co jest zgodne z zasadami proporcjonalności i konieczności w stosowaniu środków przymusu, które są kluczowe w branży ochrony osobistej.
Wybór odpowiedzi dotyczący użycia siły fizycznej w postaci technik obrony lub transportowych, użycia broni palnej, czy też stwierdzenie, że pracownik ochrony nie ma takiego prawa, opiera się na błędnych założeniach dotyczących uprawnień pracowników ochrony. W sytuacjach kryzysowych, gdzie występuje bezpośrednie zagrożenie, pracownik ochrony ma prawo do działania w obronie siebie oraz osoby, którą chroni, co z reguły nie wymaga wcześniejszego ostrzeżenia. Wybór odpowiedzi dotyczący użycia siły w postaci technik obrony lub transportowych sugeruje, że pracownik powinien stosować się do protokołów przed przystąpieniem do działania, co w praktyce może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, w których udzielenie pomocy mogłoby być opóźnione. Z kolei stwierdzenie, że pracownik ochrony nie ma prawa do odstąpienia od wezwania do zachowania zgodnego z prawem, ignoruje kontekst bezpośredniego zagrożenia, co jest fundamentalne w ochronie osobistej. Dobre praktyki w branży ochrony podkreślają znaczenie elastyczności w podejmowaniu decyzji w obliczu zagrożeń oraz umiejętności oceny sytuacji, co pozwala na szybkie i adekwatne odpowiedzi. W związku z tym, każde z tych podejść jest nieadekwatne i prowadzi do nieporozumień w zakresie uprawnień i odpowiedzialności pracowników ochrony.