Prawo do ujęcia, osób stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla dóbr powierzonych ochronie oraz osób dopuszczających się czynów zabronionych, w celu niezwłocznego przekazania Policji przysługuje
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź wskazująca na to, że prawo do ujęcia osób stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla dóbr powierzonych ochronie przysługuje zarówno członkom służb porządkowych, jak i służb informacyjnych, jest prawidłowa. Służby porządkowe, odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa na imprezach masowych, posiadają uprawnienia do interwencji w sytuacjach zagrażających bezpieczeństwu, co obejmuje m.in. ujęcie osób, które mogą stwarzać zagrożenie. Służby informacyjne, z kolei, mają na celu gromadzenie i analizowanie informacji, co także może obejmować działania prewencyjne. Przykład praktyczny to sytuacja na koncercie, gdzie członkowie zarówno służb porządkowych, jak i informacyjnych mogą współpracować w celu szybkiej neutralizacji zagrożenia, co zwiększa poziom bezpieczeństwa uczestników. Współpraca tych dwóch służb jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem, które podkreślają znaczenie integracji różnych form ochrony w celu efektywnego reagowania na zagrożenia.
Odpowiedzi, które ograniczają prawo do ujęcia osób wyłącznie do członków służb informacyjnych lub porządkowych, są oparte na błędnych założeniach dotyczących zakresu działań obu typów służb. W przypadku służb informacyjnych, ich rola w kontekście bezpieczeństwa publicznego nie polega na bezpośrednim interweniowaniu w sytuacjach zagrożenia, lecz na zbieraniu danych i analizowaniu informacji. To właśnie członkowie służb porządkowych są odpowiedzialni za bezpośrednie reagowanie na incydenty, co czyni ich kluczowymi w sytuacjach wymagających szybkiej interwencji. Ograniczenie działań do pojedynczej grupy może prowadzić do nieefektywności w sytuacjach kryzysowych, gdzie współpraca różnych służb jest niezbędna do skutecznego zarządzania bezpieczeństwem. Ponadto, w kontekście prawa, ograniczenie uprawnień do ujęcia tylko do jednej z grup nie uwzględnia przepisów regulujących współdziałanie służb, które podkreślają konieczność współpracy i koordynacji działań. Z tego powodu odpowiedzi sugerujące wyłączne uprawnienia dla jednej z grup są nieprawidłowe i mogą prowadzić do nieefektywności oraz zagrożeń dla bezpieczeństwa publicznego.