Prawo do ujęcia, w celu niezwłocznego przekazania Policji, osób stwarzających bezpośrednie zagrożenie dla dóbr powierzonych ochronie oraz osób dopuszczających się czynów zabronionych przysługuje
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź, że prawo do ujęcia osób stwarzających bezpośrednie zagrożenie przysługuje członkom służb porządkowych i służb informacyjnych, jest poprawna. Obie te grupy mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa publicznego oraz ochrony mienia. Członkowie służb porządkowych, na przykład, są odpowiedzialni za monitorowanie i kontrolowanie sytuacji w miejscach publicznych, a ich uprawnienia wynikają z przepisów prawa, które umożliwiają im interwencję w sytuacjach kryzysowych. Z kolei członkowie służb informacyjnych, choć nie mają tak szerokich uprawnień jak służby porządkowe, mogą reagować w sytuacjach wymagających szybkiej interwencji. Przykłady to sytuacje podczas imprez masowych, gdzie zarówno służby porządkowe, jak i informacyjne współpracują, aby zapewnić bezpieczeństwo uczestników. Dobrym przykładem zastosowania tego prawa jest sytuacja, w której zauważono osobę zachowującą się agresywnie; w takim przypadku członkowie obu tych grup mogą podjąć decyzję o ujęciu tej osoby i przekazaniu jej policji, aby zapobiec dalszym przestępstwom. Taka współpraca jest zgodna z obowiązującymi standardami bezpieczeństwa i dobrymi praktykami w zakresie zarządzania ryzykiem.
Wybór odpowiedzi, która ogranicza prawo do ujęcia wyłącznie członkom służb porządkowych, jest błędny, ponieważ pomija istotną rolę, jaką odgrywają służby informacyjne w kontekście ochrony publicznego bezpieczeństwa. Ograniczenie uprawnień do jednej grupy może prowadzić do niebezpiecznych luk w systemie ochrony. Członkowie służb informacyjnych są szkoleni do identyfikacji zagrożeń i mogą działać na wczesnym etapie, zanim sytuacja wymknie się spod kontroli. Zapewnienie, że obie grupy mają prawo do działania, jest zgodne z podejściem wielopoziomowym w zarządzaniu bezpieczeństwem. Ponadto, odpowiedzi sugerujące, że członkowie służb informacyjnych mogą działać wyłącznie w obecności członka służb porządkowych, wprowadzają niepotrzebne ograniczenia, które mogą spowodować opóźnienie w reakcjach w sytuacjach kryzysowych. W praktyce, szybka i skuteczna interwencja jest kluczowa, a wymóg obecności jednego z członków służb porządkowych może opóźnić działanie, co z kolei może prowadzić do eskalacji zagrożenia. Zrozumienie roli obu grup w kontekście ochrony i interwencji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sytuacjami kryzysowymi.