Odpowiedź "doraźny" jest prawidłowa, ponieważ w sytuacjach wymagających natychmiastowej i tymczasowej ochrony, zastosowanie posterunku doraźnego pozwala szybko reagować na pojawiające się zagrożenia. Posterunki doraźne są tworzone na krótki okres w odpowiedzi na konkretne okoliczności, co czyni je idealnym rozwiązaniem w dynamicznych sytuacjach kryzysowych. Przykładem mogą być sytuacje awaryjne, takie jak klęski żywiołowe czy incydenty zagrażające bezpieczeństwu publicznemu, gdzie wymagana jest pilna interwencja. W takich przypadkach, zgodnie z wytycznymi praktyk ochrony, kluczowe jest, by posterunek był elastyczny i dostosowujący się do zmieniających się warunków, co również podkreśla konieczność szybkiego zabezpieczenia obszaru. Zgodnie z normami ISO 22301 dotyczącymi zarządzania ciągłością działania, doraźne podejście do ochrony umożliwia efektywniejsze zarządzanie ryzykiem, przy jednoczesnym minimalizowaniu potencjalnych strat.
Wybór odpowiedzi dotyczących posterunków zakrytych, obserwacyjnych czy stałych nie zapewnia elastyczności i szybkości potrzebnej w sytuacjach wymagających natychmiastowej interwencji. Posterunek zakryty, choć może oferować pewien poziom ochrony, nie jest dostosowany do dynamicznych i nieprzewidywalnych okoliczności, jakie występują w sytuacjach kryzysowych. Takie podejście prowadzi do myślenia, że zabezpieczenie powinno być bardziej ukierunkowane na długoterminowe planowanie niż na szybkie reagowanie, co jest błędem strategicznym. Posterunek obserwacyjny może być użyteczny w kontekście monitorowania sytuacji, jednak w sytuacjach kryzysowych jego pasywna natura nie wystarcza do zapewnienia efektywnej ochrony. Wreszcie, posterunek stały, zaplanowany z myślą o długotrwałym działaniu, nie spełnia wymagań związanych z natychmiastowym działaniem w sytuacjach awaryjnych. Niezrozumienie różnicy między tymi typami posterunków a posterunkiem doraźnym prowadzi do niewłaściwych decyzji operacyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku kryzysów niezbędna jest zdolność do szybkiej reakcji, a elastyczność w podejściu do ochrony jest fundamentem skutecznego zarządzania ryzykiem, co znajduje potwierdzenie w wytycznych międzynarodowych organizacji zajmujących się bezpieczeństwem.